نشخوار ذهنی: چه زمانی صدای درونی تبدیل به نشخوارذهنی می شود و چگونه می توان آن را کنترل کرد؟

نشخوار ذهنی: چه زمانی صدای درونی تبدیل به نشخوارذهنی می شود و چگونه می توان آن را کنترل کرد؟

نشخوار ذهنی: چه زمانی صدای درونی تبدیل به نشخوارذهنی می شود و چگونه می توان آن را کنترل کرد؟

ایتن کراس و 1 نفر دیگر
3.7
20 نفر |
9 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

8

خوانده‌ام

30

خواهم خواند

37

شابک
9786229830093
تعداد صفحات
184
تاریخ انتشار
1401/1/2

توضیحات

این توضیحات مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

        حتماً برایتان پیش آمده که بعضی روزها مدام به افتضاحی که سرکار به بار آورده‌اید فکر می‌کنید، یا اختلافی را که با همکاران پیدا کرده‌اید بالا و پایین می‌کنید، یا جروبحث‌هایتان را مرور می‌کنید و یاد چیزهایی می‌افتید که باید می‌گفتید اما نگفته‌اید. ما در این اوقات دائماً در حال حرف زدن با خود هستیم و پژوهش‌ها نشان می‌دهند که این گفت‌وگوهای درونی با خودمان آن قدر زیاد است که گویی در دقیقه چهارهزار کلمه به زبان می‌آوریم. ایتن کراس، استاد دانشگاه میشیگان و از پیشگامان حوزهٔ کنترل ذهن، معتقد است این مکالمات شیوهٔ زندگی شخصی ما و روابطمان با دیگران را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهند و اگر نتوانیم آن‌ها را مهار کنیم ذهنی آشفته و اراده‌ای ضعیف خواهیم داشت. او در این کتاب ریشه‌های نشخوارهای ذهنی را بررسی می‌کند و فایده‌ها و آسیب‌های آن را برمی‌شمرد و راه‌هایی پیشنهاد می‌کند که بتوانیم وراجی‌های ذهنمان را مهار کنیم و گفت‌وگوهای درونی مؤثری با خود داشته باشیم.
      

بریدۀ کتاب‌های مرتبط به نشخوار ذهنی: چه زمانی صدای درونی تبدیل به نشخوارذهنی می شود و چگونه می توان آن را کنترل کرد؟

 کنترل ذهن وراج
بریدۀ کتاب

صفحۀ 1

نیاز بشر به خودنمایی نیازی شدید است. از قدیم این طور بوده است ولی بوجود آمدن شبکه‌های اجتماعی دست ما را برای خودنمایی و تاثیرگذاشتن بر نگاه دیگران بیشتر بازگذاشته است. شبکه‌های اجتماعی به ما مجال می‌دهند نسخه فوتوشاپ شده‌ای از زندگی‌مان را عرضه کنیم که در آن نکات منفی و هر چیزی که چندان دلپذیر نیست حذف شده‌اند. تلاش برای خودنمایی و گذاشتن عکس‌ها و ویدئوهای پرزرق و برق از زندگی‌مان می‌تواند باعث شود احساس بهتری پیدا کنیم، ولی همین کارمان می‌تواند باعث شود کاربرانی که مطالب ما را می‌بینند احساس بدتری کنند. دلیلش هم این است که همه‌ی ما همانقدر که دوست داریم چهره خوبی از خودمان ارائه دهیم، میل داریم خودمان را با دیگران مقایسه کنیم و شبکه‌های اجتماعی‌ فعالیت آن بخش‌هایی از مغزمان را که به مقوله‌ی مقایسه اجتماعی مرتبطند، به شدت افزایش می‌دهند. هر چه افراد زمان بیشتری را در شبکه‌های اجتماعی بگذرانند و در زندگی‌های دیگران سرک بکشند، حسادت بیشتری را تجربه می‌کنند و درنتیجه حالشان بدتر می‌شود.

29

یادداشت ها

علی

1402/10/25


🌟 "ذهن ه
          
🌟 "ذهن هم می‌تواند بهترین دوست شما باشد هم بدترین دشمنتان" 

🔻 این کتاب در مورد گفت‌گوهای درونی است که همه ما با خودمان داریم. این گفت‌گوها گاهی موهبت هستند و گاهی عذاب؛ زمانی که این گفت‌وگوها تبدیل به وراجی ذهنی، نشخوار فکری، تکرار بی‌وقفه یک اتفاق ناخوشایند در ذهن، انتقاد کردن مداوم از خود و نگرانی مداوم از رویدادهای آینده می‌شوند. وراجی ذهنی و نشخوار فکری هم‌چنین نقش مهمی در اختلالات روانی مثل افسردگی، استرس، اضطراب و نگرانی دارد.

🔻 ذهن مانند یک ایستگاه رادیویی ۲۴ ساعته همیشه حرفی برای گفتن دارد و مدام مشغول قضاوت کردن، نظر دادن، تفسیر کردن و وراجی است و مرتب در زمان سفر می‌کند و به بررسی اتقافات گذشته و تخیل و پیش‌بینی آینده می‌پردازد. این کتاب راهی برای متوقف کردن جریان افکار و وراجی ذهنی ارائه نمی‌دهد، بلکه آموزش می‌دهد چگونه به درستی با خود صحبت کنیم.

🔻 وقتی دچار تجربه‌ای منفی می‌شویم، وراجی ذهنی و نشخوار فکری به ما هجوم می‌آورد و باعث می‌شود فقط روی آن تجربه‌ی منفی زوم کنیم، به چیزی جز آن مسئله فکر نکنیم و تصویر بزرگ‌تر را نبینیم.

🔻 این کتاب چندین روش را برای مواجهه با وراجی ذهنی به ما آموزش می‌دهد که مهم‌ترین آن روش فاصله گرفتن است. فاصله گرفتن به ما کمک می‌کند بدون فرو رفتن در گرداب نشخوار فکری قدم به عقب بگذاریم و از تجربه منفی فاصله بگیریم و به آن از دور بنگریم و بتوانیم افکار خود را بی‌طرفانه موشکافی کنیم.

🔻 کتاب به چندین روش برای فاصله گرفتن از تجربه منفی می‌پردازد از جمله:
- مشاهده رویداد منفی از دید یک مشاهده‌گر بی‌طرف مثلا از دید یک پشه روی دیوار به جای دیدن اتفاق از زاویه دید خودمان
- تصور کردن اینکه این اتفاق و تجربه منفی به جای ما برای دوستمان رخ داده است. چه نصیحتی به او می‌کردیم؟ به او توصیه می‌کردیم چه واکنشی نشان دهد؟
- مورد خطاب قرار دادن خود بوسیله استفاده از واژه "تو" یا "اسم‌ خودمان" به جای استفاده از "من".
- و چندین روش دیگر ...

🔻 این روش‌ها به ما کمک می‌کنند از تجربه منفی فاصله بگیریم و بتوانیم در مورد مسائل و مشکلاتمان بدون درگیر شدن با احساسات منفی فکر کنیم. چون انگار داریم از زاویه دید فرد دیگری به مشکلمان نگاه می‌کنیم و داریم در مورد مشکل فرد دیگری صحبت می‌کنیم.

🔻 کتاب هم‌چنین در چند فصل به تاثیر درددل کردن با دیگران، محیط فیزیکی پیرامونمان و دارونماها و آیین‌ها در کاهش وراجی ذهنی می‌پردازد.

🔻 این کتاب را به علاقه‌مندان کتابهای روانشناسی و کسانی که با وراجی ذهنی، نشخوار فکری، استرس، اضطراب و نگرانی درگیر هستند توصیه میکنم.


        

49

شراره

1403/4/2

          کتاب جالبی بود اما بعضی جاها پراکندگی اطلاعات آدم را خسته میکنه...یه جا یک سوال مهم مطرح میکنه و یکهو به جای جواب به اون سوال درباره پژوهش استاد معروفش توضیح میده  که ربطی به موضوع نداره...
سعی میکنم از راهکارهایی که ارائه داده استفاده کنم یعنی امیدوارم تو زمانی که بیشتر بهش احتیاج دارم یادم باشه و بتونم از این روشها استفاده کنم... 

جملاتی از کتاب: 

ذهن مشتاق سفر کردن در زمان است 

فاصله دردی از مشکلات ما دوا نمیکند اما احتمال حل کردنشان را افزایش میدهد.فاصله جریان کلامی ما را شفاف میکند... 

وقتی وراجی هجوم می آورد چگونه فاصله روانی را برقرار کنیم؟
با توانایی تجسم تخیلی(با توانایی دیدن خودمان از دور) 

افکار خود را با بی طرفی موشکافی کنید 

از دید مگس روی دیوار به ماجرا نگاه کنید تا اسیر هیجانات نشوید. 

سفر ذهنی هدفمند در زمان میتواند ابزاری باشد برای خلق فردی روایت های مثبتی که گفت و گو های درونی منفی را به حاشیه براند 

قدرت قلم را دست کم نگیرید. بنویسید 

یکی دیگر از راه های بسیار موثر برای آنکه افراد از تجربه دشواری که پشت سر می‌گذارند به درک درست‌تری برسند این است که از آنها بخواهیم تصور کنند نه فردا که ۱۰ سال دیگر چه حسی به این تجربه دارند این کار سبب می‌شود که آدم ها متوجه شوند آنچه اکنون تجربه میکنند موقتی است و خود این امیدوارشان می‌کند. 

پرداختن به خود گویی با فاصله (سوم شخص قرار دادن خودمان ) 

اسم خود را صدا بزنید . 

استفاده از زبان غوطه‌ور :من چه حسی دارم؟
استفاده از زبان خودگویی با فاصله: جیسون(اسم خودت) چه حسی دارد؟


        

1