هیاهوی عجیبی در حیاط مدرسه برپا بود. بچه  ها که سال تحصیلی را پشت  سر گذاشته بودند با چهره  های خسته و چمدان  های بسته گرم گفت  وگو بودند و از برنامه  هایشان در تعطیلات حرف می  زدند. در گوشه  ای از حیاط الیزا، جورج و دافین با هم صحبت می  کردند. آقای کامپا که از پله  های حیاط پائین می  آمد با اشاره  ی دست، الیزا را متوجه خود کرد و الیزا به سمتش رفت. آقای کامپا رو به الیزا گفت: «امیدوارم بهت خوش بگذره، می  خواستم به خاطر تلاش  های زیادی که کردی و افتخاراتی که برای مدرسه داشتی ازت تشکر کنم» و جعبه  ای را به الیزا داد، الیزا که غافلگیر شده بود با نگاهی تعجب خود را به آقای کامپا نشان داد.