یکی از کتاب های محبوبم هست
        

          یوهانا : ( راه‌هاب مختلفی هست برای اینکه کسی را محبوس کنیم . بهترین راه آن است که ترتیبی دهیم تا خودش ؛ خودش را محبوس کند )
        

          اخر عاقبت جنگ و خشونت همواره جنون است. هرگز چیز دیگری نبوده. گرچه سیاستمداران، سرمایه داران و چه بسا حتی گاهی فیلسوفان و روشنفکران همدست و یا بهتر بگوییم‌گمراه سیاست های خشونت باری میشوند تا به قول خودشان جهان را جای بهتری سازند. و تغییر اساسی ایجاد کنند. 
راه میان بری که جنگ باشد، بعد ها مشخص میشود که چه هزینه های گزافی در پی داشته. 
آیا آنقدر مهم نیست  که قبل از اینکه دست به کاری بزنیم، عواقبش را در نظر بگیریم؟ 
تا چه حد حاضریم مسولیت کار خودمان را بپذیریم؟ 
در جبر این جهان، چقدر قدرت انتخاب های ما مهم است؟ 
این ها سوالاتی هستند که نویسنده شما را با خوندن این نمایشنامه وادار میکنه که درباره اشون فکر‌ کنید.

نمایشنامه ی گوشه نشینان آلتونا  بهترین نمایشنامه ای بود که از سارتر خوندم. و فکر میکنم اولین کتابی هست که با خوندنش من رو به افکار فلسفی نویسنده بیشتر جذب میکنه. با این کتاب علاقه مند شدم که سارتر خوانی رو شروع کنم. هم ایده ی نمایشنامه خیلی ناب و جالب بود هم سبک نمایش به گونه ای بود که با خوندن نمایشنامه تصویر واضحی رو میتونستم تصور کنم. 
البته که اگر مثل من ابتدای راه خوندن ادبیات و نمایشنامه های جدی هستید ممکنه خوندنش به تنهایی کار آسونی نباشه من با گروه کتاب خوانی این نمایش رو خوندم و این خیلی بهم کمک کرد