معرفی کتاب بچه های قالیبافخانه اثر هوشنگ مرادی کرمانی

بچه های قالیبافخانه

بچه های قالیبافخانه

3.9
61 نفر |
21 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

0

خوانده‌ام

117

خواهم خواند

20

ناشر
معین
شابک
9645643775
تعداد صفحات
128
تاریخ انتشار
1399/5/19

توضیحات

        
بچه ها مثل مارمولک به قالی نیمه بافته چسبیده بودند. روی رنگ ها کله می کشیدند. چشم ها در تاریک روشن قالیباخانه برق می زند . چشم ها درشت و سیاه بودند و از ته گودی صورت های زرد ، نخ را می پاییدند .

نگاه ها و پنجه ها خسته و دقیق درگیر ساخت و پرداخت گل های ریزو درشت، سرخ و زرد و شاخ و برگ های سبز قالی بودند. صدای گامپ گامپ کلوزا و پاکی ، پچ پچ دخترها و گریه بچه ای شیر خوار با صدای یکنواخت و غم آور« نقش گو» همراه بود نقش گفتن بیشتر ناله بود زمزمه بود تا گفتن. 

      

لیست‌های مرتبط به بچه های قالیبافخانه

یادداشت‌ها

          هوشنگ ،جومانجی و دیگر هیچ 
وقتی کتاب بچه های قالی باف خانه را در کتابخانه دیدم و به امانت گرفتم، تصور نمیکردم بلایی که جومانجی بر سر شهر آورد این کتاب نیز بر سر روح و روان من آورد. 
اگر با خواندن داستانی در مورد کودکان کار و کار در قالی باف خانه، نوک انگشتانتان را نگاه کردید که مبادا زخمی شده باشد، با داد و بیداد خلیفه از جایتان پریدید، از در گونی خوابیدن بر زمین سفت و سرد و نمور بدنتان کوفته شد ، از سوزش زنجیری که خلیفه بر کتف نمکو زد دردتان آمد، بدانید و آگاه باشید که نویسنده کتاب هوشنگ مرادی کرمانی ست.
هوشنگی که انگار با قالی پدرکشتگی دارد و نیت کرده خواننده از نشستن بر قالی دچار عذاب وجدان شود.
هوشنگی که انتقام تمام مرارت ها و سختی های کودکان قالی باف خانه را یک‌ جا و بی رحمانه از مخاطب می‌گیرد.
اگر نمی‌دانید چرا دو واژه فقر و فلاکت همیشه جفت هم می‌آیند حتما این‌ کتاب‌ را بخوانید.
بخوانید اگر اعصاب فولادین دارید و میتوانید خودتان را کنترل کنید که به زمین و زمان بد و بیراه نگویید.
 نویسنده به خوبی توانسته مفاهیمی چون فقر و فلاکت و یأس و شکست و نومیدی و درماندگی و زور و ظلم و جور و اجبار و مرگ در١٢٨ صفحه بگنجاند. 
هضم این حجم از تلخی کار سختی ست. 
قصه از جدایی نمکو از یدالله چوپان و زنش لیلا و راهی شدنش به قالی باف خانه ای مخوف آغاز و به فراق اسدو و خدیجه ختم می‌شود. 
اگر از آن هایی هستید که تصور می‌کنید دنیای کودکان همیشه بر همین پاشنه میچرخیده، خواندن این‌ کتاب‌ را از دست ندهید.
بخوانید ولی توقع نداشته باشید آخر کار مثل جومانجی همه چیز به حالت اول برگردد. 
        

1

          «بچه های قالی باف خانه»

اگر طاقت هم نشینی و دیدن زجه ها و غریبی خوانی های دای روستایی و سکوت نگاه پر درد مردانش را نداری یا نمی توانی بدون اینکه دامنت را ورچینی و قبایت را جمع کنی، پسرک کنج حیاط نِشسته صورت نَشسته ای که به پهنای صورتش اشک می ریزد را بلند کنی به سراغ این کتاب نرو!

بچه های قالی باف خانه قصه فقر و ظلمی است که بر خانواده یک مرد روستایی روا می رود.‌ قصه تلخی که با رنجش نداری مردخانه و مویه غمگین کودک رهسپار کار و بغض های فرو‌خورده مادرانه‌همراه می شود اما جاذبه خاص لهجه شیرین و کویری کِرمون تو را به جلو می خواند تا بنشینی به پای سرگذشت شوم و محتوم این قوم.

بند ناف سرگذشت پدران و مادران روستایی ما مردم این دیار را با غم‌بریده‌اند. 
ببار ای بارون ...
ببار...


کتاب بخش دومی هم دارد با عنوان «رِضو اَسد‌‌و خجیجه» که گویا داستان مجزایی بوده ولی مرتبط به داستان بچه های قالی باف خانه. این تسلط بر قلم و ترسیم سیه روزی و فلاکت بچه های زیر دست قالی باف را در کمتر داستانی از نویسنده های ایرانی دیده بودم(به مقدمه نویسنده در همین کتاب ارجاع دهم که بعد۱۸ سال گفت:«عجب چیز  تلخی نوشته ام!» هرچند مرادی کرمانی بچه کویر است،شما را به دل صحرا می برد اما از آب گوارا و شیرینی کرمون بی نصیب نمی گذارد.( ارجاع می دهم به لغت هایی که اسدو حواله اوستا کرد...!) 
پ: دوباره پرهیز می دهم کسانی که این روز ها حال خوش ندارند به سراغ این کتاب نروند. «بچه های قالی باف خانه»

اگر طاقت هم نشینی و دیدن زجه ها و غریبی خوانی های دای روستایی و سکوت نگاه پر درد مردانش را نداری یا نمی توانی بدون اینکه دامنت را ورچینی و قبایت را جمع کنی، پسرک کنج حیاط نِشسته صورت نَشسته ای که به پهنای صورتش اشک می ریزد را بلند کنی به سراغ این کتاب نرو!

بچه های قالی باف خانه قصه فقر و ظلمی است که بر خانواده یک مرد روستایی روا می رود.‌ قصه تلخی که با رنجش نداری مردخانه و مویه غمگین کودک رهسپار کار و بغض های فرو‌خورده مادرانه‌همراه می شود اما جاذبه خاص لهجه شیرین و کویری کِرمون تو را به جلو می خواند تا بنشینی به پای سرگذشت شوم و محتوم این قوم.

بند ناف سرگذشت پدران و مادران روستایی ما مردم این دیار را با غم‌بریده‌اند. 
ببار ای بارون ...
ببار...


کتاب بخش دومی هم دارد با عنوان «رِضو اَسد‌‌و خجیجه» که گویا داستان مجزایی بوده ولی مرتبط به داستان بچه های قالی باف خانه. این تسلط بر قلم و ترسیم سیه روزی و فلاکت بچه های زیر دست قالی باف را در کمتر داستانی از نویسنده های ایرانی دیده بودم(به مقدمه نویسنده در همین کتاب ارجاع دهم که بعد۱۸ سال گفت:«عجب چیز  تلخی نوشته ام!» هرچند مرادی کرمانی بچه کویر است،شما را به دل صحرا می برد اما از آب گوارا و شیرینی کرمون بی نصیب نمی گذارد.( ارجاع می دهم به لغت هایی که اسدو حواله اوستا کرد...!) 
پ: دوباره پرهیز می دهم کسانی که این روز ها حال خوش ندارند به سراغ این کتاب نروند.
        

1