نیمه اول کتاب به دل می نشیند 
ولی نیمه دوم‌کتاب جذابیت  لازم را ندارد.


        

          اول که می‌خواستم بخونم نظرات این‌کتاب و خوندم و با توجه به نظرات با این دید شروع کردم که یک کتاب معمولی و عادی رو قراره بخونم... ولی اعتراف میکنم از همون فصل اول جذبش شدم بعدش عاشقش شدم... خود خود افکاری بود که تو ذهن شکل میگیره و قدرت بیانش و نداری و یا شاید بلد نیستی درباشون حرف بزنی... عالی بود...
"درباره‌ی دنیاهایی است که وجود ندارند. مطالعه‌ای روی پناهگاه‌های درونی، نقشه‌ی مکان‌هایی که وقتی عرصه تنگ می‌شود و دنیای واقعی را نمی‌توان برتابید آدم‌ها در آن پناه می‌جویند."
"اما گمان می‌کنم برای تغییر زندگی آماده‌ام."
"دلم می‌خواست طور دیگری زندگی کنم، همین. حالا که نمی‌توانم دنیا را عوض کنم، دلم می‌خواخد دست کم بکوشم تا خودم را تغییر دهم. ولی نمی‌خواهم در این راه تنها باشم. من به قدر کافی تنها هستم و چه تقصیر خودم باشد، چه نباشد، من افسرده‌ام. از روزی که راجع به روری حرف زدیم، مدام به فکرش هستم. دلم برایش تنگ شده. دلم برای مادرم تنگ شده. کمبود همه‌ی کسانی را که از دست داده‌ام، احساس می‌کنم. بعضی وقت‌ها چنان دست خوش غم و غصه می‌شوم که زنده ماندنم زیر بار چنین غمی برایم باور نکردنی است. هتل اگزیستانس؟ حتما با زندگی با دیگران ارتباط دارد، با ترک این شهر کثیف و شرکت در زندگی کسانی که دوست دارم و به آن‌ها احترام می‌گذارم."
"وقتی کسی این شانس را دارد که در ماجرایی زندگی کند و در دنیایی خیالی به سر برد، دردهای دنیای واقعی ناپدید می‌شوند. تا وقتی حکایت ادامه یابد، واقعیت وجود نخواهد داشت."
        

          دیوانگی در بروکلین داستان آدم‌هایی‌ست که در مرز فروپاشی ایستاده‌اند، اما ناگهان، زندگی با طنزی غریب و تلخی آشنا، درِ تازه‌ای به رویشان باز می‌کند. پل استر در این رمان با ظرافت، از انسان‌هایی می‌گوید که در شهر پرهیاهوی نیویورک به دنبال دلیلی برای ادامه دادن می‌گردند؛ دلیلی که شاید در نگاه ساده به یک کتاب، گفت‌وگویی اتفاقی یا مراقبت از یک کودک گمشده پنهان شده باشد.

قهرمان اصلی، نیتن گلس، در آغاز رمان آدمی‌ست شکست‌خورده که فقط به مرگ فکر می‌کند، اما برخورد با دیگر شخصیت‌ها و ورود به روابط انسانی، آرام‌آرام او را به تجربه زیستن دوباره نزدیک می‌کند. در واقع، استر نشان می‌دهد که نجات، همیشه در جزئی‌ترین و پیش‌پاافتاده‌ترین لحظه‌ها اتفاق می‌افتد.

این رمان ستایش زندگی‌ست؛ زندگی با همه شکست‌ها، تصادف‌ها، دیوانگی‌ها و حتی امیدهایی که از دل ناباوری متولد می‌شوند. طنز پل استر، عمیق و در عین حال ساده است: جهان بی‌رحم است، اما هنوز هم می‌شود با آدم‌ها خندید، عاشق شد، و نجات پیدا کرد.
        

          ناتان 60 ساله بعد از طلاق و بازنشستگي و همچنين بخاطر حمله سرطان به ريه‌اش به بروكلين در نيويورك مي‌آيد تا راحت بميرد. در اصل هدفش گذراندن زمان تا رسيدن وقت مرگش است.. در اين بين بصورت اتفاقي "تام" خواهر زاده‌اي كه چند سال ازش خبري نداشت رو پيدا ميكنه و ديگه فقط انتظار مرگ رو نميكشه و سراغ كاراي مختلفي ميره
اسم كتاب(ديوانگي در بروكلين) شايد اين پيش درآمدو داشته باشه كه قراره اتفاق خارق العاده‌اي توي بروكلين بيفته اما كتاب و سير داستان شامل اتفاقاي به تنهايي معمولي و كوچيك و معموليه ولي الان كه كنار هم قرار گرفتن شايد نوعي ديوانگي به حساب بيان!
حس آرامش خوبي داشت
        

          داستان انسانهایی تنها، به پایان خط رسیده. بریده از دنيا و بی میل به زندگی. در انتظار هیچ.
اما این پایان ماجرا نیست . 
زندگی با نیروی خارق‌العاده خود همه چیز را پس می‌راند و با شگفتی‌ها و فراز و فرودهای و غافلگیریهایش ، همه چیز را دگرگون می‌کند.
و به گفته‌ی پل استر تنها باید "پذیرفت" 
        

          یکی از خیل معمولی ها
خواندنش وسط برو بیای سلطنت طلبانه ی کتاب های پایان نامه ای خوش گذشت اما
        

          «دیوانگی در بروکلین» یکی دیگر از آثار «پل استر» است که در آن جهان‌بینی شخصیت‌ها و سرنوشت‌هایی که برای خود ساخته‌اند بیشتر به چشم می‌آید. 
البته نگاه «استر» همچون همیشه از جزئیات مهم جامعه بشری به کلیتی همچون جهان خاکی، هستی بشر و آفرینش در این روایت اشاره دارد.  
نکته قابل ذکر هم آن است که همیشه عنصر کشف را می‌توانید از ابتدای خوانش این نویسنده تجربه کنید.
        

          دیوانگی در بروکلین ماجرای مرد 60 ساله ای است که به دلیل بیماری سرطان، تحت شیمی درمانی است. از همسرش جدا شده و تنها دخترش نیز او را ترک کرده است. او بهترین جا برای مردن را همان جایی می داند که به دنیا آمده؛ بروکلین. و مثل سگ زخمی همین کار را می کند. اما وقتی با دیگران ارتباط برقرار می کند و روزهایش را با آنها سپری می کند، به روشنی نشانه های زندگی را در رفتارش می بینیم. گلاس تصمیم گرفته بود تنها باشد اما از خودش بیرون می آید. گلاس برای مردن آمده بود اما با بیرون آمدن از خود، زندگی را بر می گزیند. زندگی در شهری که 56 سال پیش برای آخرین بار با پدر و مادرش از آن بیرون آمده است. ناتان گلاس از جمله شخصیتهایی است که طی سالها داستان نویسی تبدیل به یکی از شاخصه های اصلی داستانهای پل استر شده است و در خط به خط داستانهای او جان گرفته است و درست تر اینکه تبدیل به یک شخصیت محوری شده است. ناتان در کمال ناامیدی امیدوار است. او امیدوار است که مکان مناسبی برای مردن پیدا کند و به همین خاطر به بروکلین اسباب کشی می کند.

بر حسب تصادف خواهرزاده اش را پیدا می کند و تام تبدیل به رفیق یاروغار دایی اش می شود. درست در این نقطه تلاقی است که مضمون اصلی داستان شکل می گیرد و استر از این برخورد به عنوان محور اصلی دیوانگی در بروکلین استفاده می کند. سپس آن دو با آدمی آشنا می شوند که کلاه بردار است و ماجرا در مسیر دیگری می افتد، تام همه چیز را درباره رئیس عیاش خود به ناتان می گوید.
...
دنیای "دیوانگی در بروکلین" استر این بار روایتی است از روزمرگی و در نگاه اول هیچ ربطی به ساختار کاملا فلسفی داستانهای پیشین او ندارد. او در این فضای روزمره و ساده، داستانی را در دل داستانی دیگر می بافد، قرار بود اول کار خواننده با تنهایی های مردی که خودش را برای مرگ آماده می کند مواجه شود اما یک دفعه سر و کله تام پیدا می شود و ماجراهای بعدی حس دیگری به داستان می بخشد.


http://old.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsId=610049