تا پیش از دوره تدارک انقلاب مشروطه،حقیقت (برای یک ایرانی) عمدتا«امری از پیش»بوده است که نه با درگیری فعال با جهان، یعنی جهان را مورد پرسش قرار دادن،بلکه با واسطه«شهود» و «مکاشفه» و «فیض» حاصل می شده است. این به اصلاح حقیقت به کار هرچه می آمده، قطعا در کار شناخت و تغییر آگاهانه خود و جهان بی فایده بوده است.