بعد مدتها یه کتاب رو یه سره خوندم. کشش خیلی خوبی داشت.
        

          پس از خواندن اثر ماندگار «نهمین روز از ماه نوامبر» از کالین‌هوور، تصمیم گرفتم تا بیشتر با دنیای این نویسنده‌ی ارزشی‌ساز آشنا بشوم. به سراغ کتاب‌هایش که رفتم، کتاب «اگر حقیقت این باشد» به طرز عجیبی توجه‌ام را به سمت خود جلب کرد. بریده‌ها و یادداشت‌های موجود را که خواندم، با خودم گفتم هر طور که شده است این را می‌خرم و می‌خوانم. 
گذشت و این کتاب تا مدت‌ها در قفسه‌ی خواهم خواندها خاک خورد، تا اینکه بلاخره در نمایشگاه کتاب یافتمش. خیلی خیلی ذوقش را داشتم. آنقدر سریع خواندمش که متوجه گذر زمان نمی‌شدم. واقعا کتاب فوق‌العاده‌ای بود. زیبا و به‌یاد ماندنی.
داستان درباره‌ی یک نویسنده‌ی نوپا و جوان است که قرار است مسئولیت ادامه دادن جلدهای بعدی کتاب‌های یک نویسنده‌ی معروف و محبوب را بر عهده بگیرد. اما داستان به همینجا ختم نمی‌شود و... .
شروع طوفانی؛ این یکی از تردستی‌هایی است که نویسنده‌ها در ابتدای داستان بکار می‌برند تا مخاطب برای رسیدن به سوالاتش مجبور به خواندن ادامه‌ی کتاب شود. این شروع زیرکانه، از طوفان‌ هم گذشته بود و آنقدر کنجکاوتان می‌کرد که اگر کار دیگری نداشتید، همان‌جا و فقط در چند ساعت متوالی، کتاب را به اتمام می‌رساندید‌. از خود داستان بخواهم بگویم، باید در یک جمله گفت عالی. واقعا هم عالی. نکات ظریفی داشت که باید ایستاده برایش دست زد. 
عجب فضاسازی دلچسبی. گاهی حتی نقش خود را به عنوان یک خواننده فراموش می‌کردم و انگار من یک نقشی در بین شخصیت‌ها داشتم.  
چقدر همه‌چیز به‌جا و درست بود! انگار همه‌چیز سرجای خودش بود، بدون هیچ نقصی. این یعنی یک روند پیش‌بردِ ایده‌آل.
اما همه‌چیز به اینجا ختم نمی‌شود. حبس شدن نفس در سینه و عرق کردن کف دست در پایان داستان، شاهکاری بی عیب و ایراد بود‌.  به اواخر داستان که می‌رسید، انگار خواننده می‌گفت، دیگر کافی‌ست. احتمالا همه چیز ختم بخیر می‌شود و مثل خیلی از کتاب‌ها شاهد یک پایان قابل پیش‌بینی هستیم. اما اصلا ایگونه نبود‌. نویسنده یک شگفتانه‌‌ی منحصربفرد برایتان در نظر گرفته است. انگار در یک روز زمستانی سرد، از یک روز کاری سخت و طولانی به خانه بازگشتید و تصور می‌کنید مثل همیشه همه‌ی اعضای خانواده خوابند و یک غذای یخ کرده روی میز است تا گرمش کنید و بخورید. اما فراموش کرده‌اید امروز تولدتان است و به محض باز کردن در، صدای ترکیدن بادکنک و بارشی از کاغذ رنگی و برف شادی را روی سرتان  می‌بینید. خیلی هیجان انگیز است. مگر نه؟ پایان این کتاب هم دقیقا همینطور بود. شما خسته از پایان‌های قابل پیش‌بینی، به سراغ این یکی پایان می‌روید. ولی  فراموش کردید نویسنده‌ی این داستان کالین‌هوور است و او برایتان یک جشن تولد بی‌نظیر گرفته است.
این کتاب تمام انتظاراتی را که از یک کتاب ایده‌آل داشتم را برآورده کرده بود. خیلی وقت بود کتابی به این زیبایی نخوانده بودم.
        

          این کتاب سراسر هیجان و غافلگیریه واقعا نمیشه فهمید توی بخش بعدی داستان چی می گذره.داستان درباره دختری سی و یک ساله به اسم لوئن است که به طور اتفاقی توی یکی از روزهای نیویورک به یه مرد بر می خوره.مرد بعد از تصادف وحشتناکی که لوئن شاهدش بوده بهش کمک می کنه و از قضا اون مرد همون کسیه که لوئن باید باهاش قرار داد نویسندگی ببنده.....
        

          ازنظر منی که همه ی کتاب های کالین هوور رو خوندم عالی بود
کتاب کشش خیلی زیادی داره و شمارو ترغیب به خوندن میکنه 
من‌آخر کتاب واقعا شوکه شدم و انتظار اینو نداشتم،
جوری بود که اصلاا دلم نمیومد از خوندش دست بکشم 
قطعااا ارزش حداقل یکبار خوندن رو داره و بنظرم سیر داستانی قوی ای داشت🥲✨️
        

          ایییییین چی بوددددد؟؟؟!!!!
این چه پایانی بودددد؟!!!!! 

کالین هوور عزیزم، ازت متنفرمم :))))

بعدا میام یه ریویو کامل‌تر می‌نویسم.
فعلا برم چیزی که خوندم رو هضم کنم....!!!
        

          اینقد داستان هیجان داره که زمین نمی‌تونید بزاریدش حتی گاهی اوقات ممکنه شما رو بترسونه اما پر از شخصیت های منفوره طوری که رو اعصابتون راه میره و حالتون رو بهم میزنه
خصوصا منفورترین آدم لوئن بود که فقط منتظر بود آب گل آلود بشه تا ماهی بگیره، واقعا شخصیت کثیفی بود.
خلاصه اینکه بعد از مدت ها یه کتاب اینقدر درگیرم کرد لذت‌بخش بود.
        

          کتابی روون با پایانی شکه کننده...
        

          فوقالعاده بود... 
        

          شک.شک.شک
        

          امروز ظهر
وقتی تلاش میکردم بدون نگاه کردن به قفل در با کلید بازش کنم، صفحه های آخر کتاب رو خوندم و حتی فرصت نشستن هم پیدا نکردم.
تمام مدت با خودم فکر میکردم که یک نویسنده چطور میتونه همچین کتابی رو انقدر خوب بنویسه که نتونی دست از خوندنش بکشی.
وصف مسیر این کتاب در "یادداشت" نمیگنجه و حقیقتا باید این کتاب رو بخونید:)
        

          
"حقیقت همیشه در لابه‌لای دروغ‌هایی که برای محافظت از خودمان می‌گوییم، گم می‌شود. اما آیا واقعاً شجاعت رویارویی با حقیقت را داریم؟"
فقط میتونم بگم همون لحظه ای که خیالم راحت شد که داستان تقریبا تموم شده و هیچ چیزی در صفحات پایانی کتاب نمونده که منو سورپرایز کنه تمام باورم رو نابود کرد🫠
        

          کالین هوور بی نظیره 
        

          داستانش جوریه که از اول کتاب تااخرش ی جور دیگه قضاوت کرده دقیقا صحفه های اخرش حقیقتو میگه، خیلییی هیجانی هس منکه کما زدم وقتی تااخرشو خوندم😂
        

          کتاب هجدهم سال 1402
با اینکه با خواندن کتاب های کالین هوور دچار غم و فشار عصبی میشم جوری دچار فشار عصبی و حرص خوردن میشم که انگار توی زندگی واقعی برام اتفاق افتاده ولی از یه طرفم کتاب هاشو دوس دارم
کالین هوور به نظر من نویسنده ایه که متفاوت با بقیه نویسنده ها می نویسه و این باعث جذب من به کتابش میشه
پایانش نه اینکه بد باشه ها اتفاقا یه درس مهمی داشت که ما نمی‌توانیم در زندگی همیشه به حقیقت ماجرا پی ببریم و نویسنده جوری آخر کتاب شوکم کرد که موندم کدوم حقیقت داره
در کل داستان به طرز وحشتناکی مریض گونه بود و منو فشاری میکرد ولی دوسش داشتم عالی بود
و در آخر میخواستم تشکر کنم از نشر صوتی آوانامه و گویندگی عالی  خانم سارا فیض که جوری کتاب گویندگی کرده بودن که  احساس ترس و هیجان و به خوبی به خواننده منتقل میکرد
        

          نویسنده ها هم میتونن  ترسناک باشند💀،
هنوز کمی تپش قلبم دارم، یکمم چشمام از حد معمول گرد تره 😅شاید چون تاحالا کتابی با ژانر معمایی نخونده بودم😬 🤐
کشش داستان به حدی بود که دلم نمیخواست کتاب رو زمین بذارم 🤕،
ترجمه انقدر خوب بود که وقفه ای توی هیجاناتم ایجاد نمی‌کرد...😰
فقط  ی قسمت از کتاب توی ذوقم زد شخصیت های اصلی یک نفر رو کشتند، از فرداشم ی زندگی تازه شروع کردند 😐
شاید چون مغز و  فرهنگ  لس‌آنجلسی ندارم😕.
به عنوان یک رمان واقعا رسالت خودش رو به سرانجام رسوند اگرچه الان دارم دیونه میشم که واقعا حقیقت کدوم بود؟!؟😣
        

          شاید تا اواسط کتاب میگفتم یک کتاب معمولیست
اما هرچه به اخر کتاب نزدیک میشد هیجان و استرس بیشتری منتقل میکرد
پایانش فوق العاده بود، طوری بود ک نمیخواستی باور کنی. 
        

          داستانی معمایی ،جنایی داشت که خیلی جذاب بود.کالبن هوور یکی از نویسندگان خلاقه که داستانهاش رو متفاوت از هم می‌نویسه و آثارش مخاطب رو مجذوب می‌کنه