نکته آخری که در نقد طرفداران امکان صدفه، به عنوان دلیل نقضی، تذکر می‌دهیم آن است که ما همه حرف‌ها، استدلال‌ها و پاسخ‌های آنان را معنادار و جدی تلقی نمی‌کنیم چون مطابق ادعای خودشان محتمل است که این استدلال‌ها و پاسخ‌ها که از حروف تشکیل شده، ناظم هوشمندی در پشت سر آن نباشد بلکه یک نویسنده یا متکلمی به صورت درهم و پراکنده آن را ادا کرده است چرا که احتمال تشکیل حروف آن به یک اندازه است. اگر طرفدار صدفه آن را انکار کند روشن می‌شود که وی نیز صدفه را برنمی تابد و آن را در ظاهر انکار می‌کند اما اگر مدعی باشد که حرف‌هایش از روی شعور نبوده است ما او را فاقد صلاحیت برای مباحث علمی و استدلالی تلقی نموده و استدلال با وی به نقطه پایان می‌رسد‌.

واقعیتِ هستی که در ثبوت وی شکی نداریم هرگز نفی نمی‌پذیرد و نابودی برنمی‌دارد، به عبارت دیگر: واقعیتِ هستی بی‌هیچ قید و شرطی واقعیتِ هستی است و با هیچ قید و شرطی لا واقعیت نمی‌شود و چون جهانِ گذران و هر جزء از اجزای جهان نفی را می‌پذیرد، پس عین همان واقعیت نفی‌ناپذیر نیست. «تقریر علامه طباطبایی از برهان صدیقین» پ.ن: تقریر ساده اما دقیقی‌یه و ویژگی‌های خاصی داره مثلاً مثل تقریر ملاصدرا مبتنی بر چند قاعده فلسفی نیست.