تمام دوستانی که نسبت به داستان های براتیگان گارد دارن باید عرض کنم که دنبال چیه ن؟
حتما باید که داستان آغاز میانه پایان داشته باشه؟
همین که صادقانه داره حرف هاشو میزنه کافی نیست؟
براتیگان  در کتاب هاش به گونه ای مینویسه که انگار با هم رفته باشیم کافه و قسمتی از زندگیش رو واسم تعریف کنه
نه یه داستان هیجان انگیز که پایان ش شاد و خرم تموم بشه

ولی در کل بهتون پیشنهاد میکنم
اول برید
رمان بارش کلاه مکزیکی براتیگان
و ویلارد و جایزه های بولینگ ا‌ش رو بخونید

وبعد بیایین سراغ این کتاب
مطمئنم خوشتون میاد
        

          صید قزل آلا در آمریکا بیشتر در مورد ماهی‌گیری و توصیف مکان‌ها و فضاهایی است که راوی اولین‌بار با صید ماهی روبرو می‌شود و خاطراتی را در این‌باره مطرح میکند. به نظرم باید به این فضاها آشنا بود و علاقه‌ای هم پیرامون صید ماهی داشت، تا این کتاب برای خواننده جذاب باشد.
.

بچه که بودم، یک بعداز ظهر بهاری در شهر غریب پورتلند، گذارم به گوشه ناآشنایی از خیابان افتاد، و ردیفی از خانه‌های قدیمی را دیدم، که مثل سگ ماهی‌هایی روی یک تخته‌سنگ کپه شده بودند. پشت‌شان دشت پهناوری بود که کرانه‌اش به تپه‌ای می‌رسید دشت پوشیده بود از علف‌ها و بوته‌های سبز. بالای تپه بیشه‌زاری بود پر از درخت‌های بلند تیره. از دور، آبشاری را دیدم که از تپه جاری می‌شد. بلند و سفید بود و تقریباً می‌توانستم شتک‌های سردش را حس کنم.
فکر کردم آنجا حتماً نهری هست، و يحتمل قزل‌آلا هم داشته باشد.
بالاخره فرصتی پیدا شده بود برای صید قزل‌آلا، برای گرفتن اولین قزل‌آلام، برای تماشای پیتسبرگ...
        

          بیشتر مفاهیم کتاب استعاری هستند ، در نگاه  اول ممکنه اینطور به نظر بیاد که نویسنده در حال  صحبت از ماهیگیری و صید قزل آلا هست ، اما رمان خیلی فراتر از این صحبت ها هست و حتی معاقشه نویسنده به صورت رمزی آورده شده،آروم بخونبد و لذت ببرید..
        

          من هیچوقت تاحالا تجربه ماهیگیری نداشتم. حقیقتش اصلا از ماهیگیری خوشمم نمیاد، نمیفهمم چطور میشه ساعتها یکجا ایستاد و منتظر شد که یکی از اون جونورای خنگ لیز بیاد قلابو گاز بگیره.  هربار هم که میرم دریاچه و آدم‌ها رو میبینم که قلاب انداختن، دلم میخواد برم ازشون سوال کنم : خب که چی؟ چرا نمیری یدونه ماهی بخری؟ آخه اینکاری که میکنی نه ورزشه و نه مدیتیشن. اینارو نمیفهمم ولی باز میتونم یکم حس ماهیگیرای کنار رودخونه رو درک کنم. بچه ام که بودم گاهی تلوزیون ماهیگیرایی رو نشون میداد که ازین ماهی درشت ها صید میکردن، با زحمت زیاد، بعد میاوردن بالا جلوی دوربین یه ماچ از کله‌ش میکردن و ول میدلدن دوباره توی آب. خیلی ژست متظاهرانه ای بود.  مثل اینایی که میخوان  محکوم  به قصاص رو ببخشن ولی تا ثانیه آخر و وقتی که طناب دار رو میندازن گردنش چیزی نمیگن. کثافته. من نمیخوام بخورمت ولی تا سرحد مرگ میرسونمت. اصلا اون صیادای نمایشی به این فکر  می کردن که ممکنه اون ماهی بدبخت از تخم کردن بیوفته؟ یکبارم رفته بودیم کنار دریا و داشتن با تراکتور تور ماهیگیری رو جمع میکردن. صیادا ماهی درشتا رو میگرفتن مینداختن توی سبد و بعد به یک استخر کوچیک همون نزدیکی منتقل میکردن و ماهی کوچیکا رو دوباره مینداختن توی دریا. صحنه خیلی دراماتیکی بود و ممکن بود اشک آدم رو دربیاره ولی به شرط اینکه نفهمی پشت این حرکت سودجویی بزرگتری مخفی شده.  ماهم رفتیم چنتا ازون درشت سفیدا رو سوا کردیم و خریدیم، توی کیسه  که انداختیم شون هنوز زنده بودن. دختر عموم گریه کرد  و گفت من دیگه ماهی نمی‌خورم و نخورد. اما چند وقت بعد یادش رفت مثل همه چیزایی که آدما یادشون میره. ماهی هایی که ما خریدیم آزاد و سفید بودن  و کپور. قزل آلا توی رودخونه اس یا پرورشی عه. ولی من بین همه اینا عاشق اردک ماهی ام. اردک ماهی که توی بندر انزلی می‌خریم. یجور روش پخت هم داره که الان یادتون میدم و مختص اردک ماهی ام نیست فقط و هرجور ماهی رو میشه باهاش پخت اما من فقط اردک ماهی رو اینجوری خوردم. ماهی رو که تمیز کردی و با نمک مزه دار کردی میذاری یکم کنار بمونه. چنتا گوجه رو رنده میکنی، یدونه پیاز و چند حبه سیر هم ریز ریز ریز میکنی و تفت میدی. بعد زرد چوبه میزنی و اینا رو قاطی میکنی تا قشنگ روغن بندازن و یکم سفت شن. مثل مایه املت میشه. یعنی مایه املته در اصل تا وقتی که چنتا قاشق سرکه یا آب سیرترشی توش می‌ریزی. بعدش ماهی مزه دار شده رو که توی روغن داغ فراوون و خیلی سریع سرخ کردی میندازی توی اون سس که شبیه مواد املته ولی املت نیست و میذاری دو دقیقه باهم خلوت کنن. دو دقیقه که تموم شد اردک ماهی رو با کته و سیرترشی میخوری.
این آخرین کتاب توی سال ۲۰۲۱ عه که تموم میکنم. احتمالا!
        

          من که از این سر در نیاوردم :(
        

          کتاب زبان بسیار جذابی داره. ولی امان از محتوا. 
اصلا چیزی ازش نفهمیدم و چیزی در خاطرم نمونده. 
محتوا اصلا شبیه فرهنگ ما نیست و نمیشه باهاش ارتباط گرفت. وقتتونو نذارید پاش. مگر اینکه براتیگان‌خون باشید.
        

          مفتش هم گرونه...
        

          صفر ستاره هم داریم؟؟؟؟

واقعا یا من خیلی پرتم، یا کتاب تعطیل بود
        

          فقط برای آمریکایی ها
وسطش ول کردم البته
        

          آنچه که مسلم است اینه که این کتاب برای هر مخاطبی مناسب نیست.
روایاتی پراکنده با اندک ارتباطی در برخی جاها که در کل نه ابتدایی داره نه انتهایی. مثل برشهایی از دفتر خاطرات  هست و از اونجایی که بسیاری از مطالب پیوند زیادی با فرهنگ و شرایط اجتماعی آمریکا داره، درکش برای خواننده‌ی ایرانی که شناختی از اون نداره سخت و سقیله.
به نظرم کتابیه که مخاطب خاص داره و باید اطلاعات زیادی از ادبیات و نسل بیت داشته باشی تا درک درستی از کتاب داشته باشی.