من زندگی‌ام را به تماشای اقیانوس هنر سپری خواهم کرد، جایی که دیگران در آن دریانوردی می‌کنند یا می‌جنگند، و گه‌گاه خوش دارم به اعماق آب در پی صدف‌های سبز و زردی بروم که هیچ‌کس طالب‌‌شان نیست، و فقط برای خودم نگاه‌شان دارم و دیوارهای آلونکم را با آن‌ها بپوشانم.

وقتی روزم به پایان می‌رسد و به قدر کافی اندیشیده‌ام، نوشته‌ام، خوانده‌ام، خیال‌پردازی کرده‌ام و خمیازه کشیده‌ام، وقتی از کار مستم و آخر شب مثل کارگری حس خستگی به سراغم می‌آید، با خیال تو آسایش می‌یابم، درست مثل اینکه روی تخت راحتی لم داده باشم. خودم را در تو رها می‌کنم تو را می‌طلبم و جانی دوباره می‌گیرم و کیف می‌کنم، مثل نسیم‌های خوب و خنک شبانه که موجب می‌شوند زندگی و جوانی در وجودمان رخنه کند.

عشق شبیه گیاهی بهاری‌ست که همه‌چیز را با امیدش عطرآگین می‌کند، حتی ویرانه‌هایی را که به آن‌ها می‌‌آویزد.