این رمان، نمونه ای شاخص از سبک موسوم به جریان سیال ذهن در ادبیات به شمار می رود، با فضایی کافکاوار و زبانی تند و طنزی سیاه. «سامی» ۳۸ ساله، مجرمی خرده پا وقتی به خودش می آید که در سلول بازداشتگاه است و نمی تواند جایی را ببیند، فقط به یاد دارد که پیش از درگیری با پلیس ها چشمانش سالم بود و پس از کتک کارهایی که در خیابان با آن ها کرد بیهوش شد. سامی با تمام وجود منتظر محبوبش «هلن» است که همچون شخصیت غایب شاید هیچ وقت پیدایش نشود. سامی باید از دست پلیس فرار کند و خواننده باید پابه پای او فرازونشیب این راه را پشت سر بگذارد و به آینده و گذشته سفر کند . داستان وقتی به اوج خود می رسد که... .