صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی که به ملاصدرا و صدرالمتالهین مشهور است در سال 979 هـ . ق در شیراز متولد شد و در سال 1050 هـ ق در سفر حج در بصره وفات یافت. او از شیوه های حکمت مشایی، اشراقی، عرفانی، کلامی و استدلال های عقلی و معارف قرآنی بهره گرفته و حکمت متعالیه را پدید آورد. از ملاصدرا حدود 50 کتاب و رساله به زبان فارسی و عربی به جا مانده است. کتاب حاضر ترجمه ی یکی از آثار وی است. ملاصدرا در این کتاب نیز مانند سایر آثارش سخنش را با مبحث وجود آغاز می کند و روش شهود و عیان را بر استدلال و برهان ترجیح می دهد. او در سرتاسر کتاب اعم ازمباحث مربوط به اصالت وجود و چگونگی تجلی حق تعالی و پیدایش مراتب وجود بر حسب ظرفیت ها و تابعیت ها و توضیح عوالم خمسه، خواننده را نخست به تزکیه و تهذیب باطن و سپس درک مطالب به طریق شهود دعوت می کند.