بسم رب المهدی ..
	
    به رسم هرساله، جهت تبرک ایام و شیرینیِ کام، اولین کتاب سالَم را با موضوع آخرین امامم انتخاب کردم و خواندم.
	کتاب، مجموعه ای از دلنوشته های پراکنده نویسنده است در مورد امام غایب از نظر ـ و چه بسا نه تنها غایب از نظر و بصر، که غایب از  ذهن و اندیشه ـ . قلم آنقدر قوی و شایسته ستایش نیست؛ اما پاره جملاتی میتوان از گزید و نیوشید!
	و البته که به حکم «هرچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند.» حتماً ارزش خواندن دارد؛ چه اینکه در مورد امام زمان هم هست..
	
	و حسن ختام هم این بیت جناب جلال الدین بلخی باشد که فکر می کنم عنوان کتاب هم اقتباسی از آن است:
	ای ما و صد چو ما ز پی تو خراب و مست
	ما بی‌تو خسته‌ایم تو بی‌ما چگونه‌ای...؟