هر چی کلاسیک میخونم بیشتر و بیشتر از انسان ناامید میشم. این کتابها از اونهاست که این نکنه رو به ذهنم یادآور شد که هر چه نیازه برای انسانی زندگی کردن، تا به حال نوشته شده ولی انسانها هنوز  نمیخوان انسان بشن
        

          «کلود ولگرد» رابطه‌ی تنگاتنگی با «آخرین روز یک محکوم» داره. کلود ولگرد یک کارگره که به خاطر فقر و نبود کار دست به دزدی میزنه تا زن و فرزندش رو از گرسنگی و سرما نجات بده و به ۵ سال حبس محکوم میشه و در زندان اتفاقات دیگه‌ای براش رقم میخوره... هوگو دست به انتقاد از محکومیت‌های سنگین بدون توجه به بستر و پیشینه‌ و دلیل وقوع جرم میپردازه و یه جایی جمله‌ی قشنگی میگه، نقل به مضمون که پولی که به جلادان میدهید به آموزگاران بدهید تا جامعه پیشرفت کنه و جرم کم بشه.ه
        

          کلود ولگرد داستان کارگری است که دچار ناملایمتی‌ها و تبعیضات اجتماعی شده. داستان بسیار تلخ و غم‌انگیز است. او برای سیر کردن شکم خانواده‌اش دزدی می‌کند، دستگیر می‌شود و بعد محکوم! طبیعتا هوگو قلم بسیار تاثیرگذار و توانایی برای ترسیم وضع اسفناک جوامع فقیر و شرح شرایط نامطمئن و ناپایدار آنها دارد.
        

          کتاب آخرین روز یک محکوم، اعتراض ویکتور هوگو به حکم غیر انسانی اعدام رو نشون میده. 
در واقع ویکتور هوگو پلید بودن قتل رو انکار نمیکنه،  به طور قطع پیش زمینه ها و محرک هایی وجود داشته که باعث شده به نفر بتونه انقدر ظالم بشه که دست به قتل یک نفر دیگه بزنه(محرک هایی مثل فقر که به تنهایی میتونه انسان رو به مرز جنون برسونه)  و ویکتور هوگو صادر کردن حکم اعدام بدون در نظر گرفتن این محرک ها و این دلایلی که باعث انجام این عمل شدند رو به شدت محکوم میکنه، در واقع ویکتور هوگو با این کتاب نظر خودش رو مبنی بر حکم اعدام اینگونه بیان میکنه که به ازای نوشتن حکم اعدام و گرفتن جان یک نفر، باید پیش زمینه های این عمل شناسایی و سعی در از بین بردن اونها داشته باشیم، اینجوری نه تنها نیازی به زدن سر  انسان ها با گیوتین یا بالا بردن سر انسانی از چوبه ی دار نیست، بلکه جامعه ای آگاه تر و سالم تر خواهیم داشت 
        

          "کلود ولگرد" اثر "ویکتور هوگو" و ترجمه "محمد قاضی"
یک داستان کوتاه ۳۰ صفحه ای که در ادامه کتاب "آخرین روز یک محکوم" آمده و به نظر من مهمتر از داستان اولی هست. 
درباره یک زندانی بنام "کلود" که از سر بیکاری و نداری ولگردی و دزدی و راه زنی میکرده و در نهایت گیر افتاده و زنداني شده. این داستان برخلاف قبلی با سرگذشت زندانی خیلی کار داره و تغییرات رفتاری اون رو در زندان بررسی میکنه که چطور میشه که تصمیم میگیره رئیس زندان رو بکُشه. کلود آدم خوبی بنظر میرسه که جبر روزگار اون رو به این راه کشونده " در جهان مردمی هستند که آهنند و مردمی که آهنربا، کلود آهنربا بود." زندانی ها دوستش داشتند ولی رئیس زندان آدم شروری بود. دوست صمیمی کلود رو که همیشه غذاش رو با اون تقسیم میکرد ازش جدا کرد و هرچه ازش درخواست کرد که چرا اینکار رو کرده فقط گفت "دلم خواسته". کلود در ذهنش اون رو محاکمه کرد و حکم به قتلش داد، درباره نحوه اجرای حکم با هم بندهاش گفتگو کرد و دلایلش رو گفت و حتی از رئیس زندان برای آخرین بار خواهش کرد ولی وقتی جواب منفی شنید اون رو کشت و بعد هم خودکشی کرد که ناموفق بود.
در دادگاه به اعدام محکوم شد و در جواب رای صادرشده گفت: "خیر،عرض چندانی ندارم. من که در نظر شما دزد و جانی تشخیص داده شده ام، دیگر چه بگویم؟ البته دزدی کرده و مرتکب قتل هم شده ام ولی شما آخر از خود بپرسید که من چرا دزدی کرده ام، چرا آدم کشته ام؟! آقایان قضات، اگر راست می گویید، به این دو سوال جواب بدهید!" 
کلود برعکس مجرم داستان قبلی از مرگ نترسید چون خودش رو برحق میدونست و به استقبال مرگ رفت و درخواست عفو نکرد. آخرین مایملکش رو هم که پنج فرانک بود پای گیوتین به فقرا بخشید. وقتی یکساعت قبل اجرای حکم بهش اطلاع دادن که اعدام قطعا اجرا میشه گفت :" باشد، من که دیشب بسیار خوب خوابیدم و حتی نمیدانستم که از این به بعد نیز راحت و آرام خواهم خوابید."
داستان کلود انگار واقعی بوده و حکم اعدام در هشتم ژوئن ۱۸۳۲ یعنی هفت ماه و چهار روز پس از ارتکاب قتل، در پاریس اجرا شد.
"در زندگی مهم و قابل توجه کلود دو مرحله اصلی وجود دارد: 
یکی مرحله قبل از سقوط و یکی بعد از سقوط، و در ورای این دو مرحله دو قضیه بزرگ مطرح است: یکی مساله تربیت و یکی هم قضیه مجازات، و مابین این دو قضیه تمام اجتماع قرار گرفته است."
ویکتور هوگو یکی از منتقدان سرسخت اعدام در فرانسه بوده (نمیدونم درباره حجاب چه نظری داشته!) خطاب به حاکمان میگه:" آقایان،بدانید که در فرانسه هرسال سر عده کثیری را از دم گیوتین می گذرانند.شما که در فکر صرفه جویی بودجه اید، به فکر صرفه جویی این سرهای نازنین بیفتید. شما که قلم قرمز به دست گرفته اید و جوش و حرارت حذف کردن دارید، نام جلاد را نیز از لوح اجتماع حذف کنید. شما با حقوقی که به هشتاد جلاد می پردازید، می توانید ششصد آموزگار استخدام کنید." 
"تقصیر این که آن کله ها معیوب و فاسد از آب درآمده اند، بی شک در درجه اول با طبیعت است و در درجه دوم با تربیت."
و جمله کلیدی این داستان به زعم من: "جهل از علم بد بهتر است"

#کلود_ولگرد #ویکتور_هوگو #محمد_قاضی #نشر_ثالث
۳۰ صفحه











        

          سوالم اینکه ایا ازاده بوده یا احمق! یا چیز دیگر؟
چی شد که بیخیال خانوادش شد! 
مثلا ۱۰ سال بعد که بچه هاش بزرگ شدن (اگر بشن) در مورد پدرشون چی فکر میکنن!
بین نفع فردی و جمعی کدوم درست است!
اصلا کاری که کلود کرد چه ربطی  به جملات آخر کتاب داشت؟

پ‌ن: هی از خودم میپرسیدم چقد همه چیز آشناسسسست، من اینو یجایی خوندم تا اینکه فهمیدم این یک روایت دیگر از آخرین روز یک محکوم هست. و صد در صد اون کتاب از این بهتره ... جزییات اون روایت خیلی قابل درک‌تر و تاثیر گذار تره طوریکه اونجا به کلود حق می‌دادم ولی اینجا نه!
عجیبه، نه؟!
        

          امروز ۲۶ خرداد  شروع کرد 
خواندش کردم


        

          بخشی از کتاب:
ای آقایانی که در قلب مجلس نشسته اید، بدانید و آگاه باشید که اکثریت قریب به اتفاق ملت رنج می کشد. شما هر نامی که به حکومت بدهید، اعم از جمهوری یا مسروطه یا حکومت مطلقه مختارید ولی بدانید که اصل این است که ملت رنج می کشد و جز این هیچ موضوعی مطرح نیست. در کشور شما زندانیان و زنان هرجایی بسیارند. وجود این دو سرطان در بدن مملکت چه معنی دارد؟ معنی آن این است که در پیکر اجتماع عیبی وجود دارد و در خون او مرضی راه یافته است.