توجه آگاهی (مایندفولنس) را آگاهی از تجربه حاضر همراه با پذیرش آن دانسته اند. همچنین آن را نوعی خاص از توجه کردن معرفی کرده اند؛ توجه کردنی عمدی، بدون قضاوت و در لحظه حال. تعریف دیگری که برداشتی شفاف از توجه آگاهی فراهم می کند این است که آن را آگاهی از تجربه، بدون ترجیح دادن تجربه ای دیگر بر تجربه حاضر، بدانیم. آیا بدون توجه کردن ـ آن هم توجه عمدی، بدون قضاوت و در لحظه حال ـ می توان خوب زیست؟ آیا می توان بدون حضور داشتن و آگاه بودنی که از این شکلِ خاص توجه کردن حاصل می شود، زندگی را در تمامیت و ارتباط درونی بین اجزایش زیسته معجزه توجه آگاهی از اولین کتاب هایی است که این نوع زیستن و تکنیک های پرورش دادن آن را از زبان راهبی ویتنامی به جهانیان معرفی کرد. این کتاب خواننده امروزی خود را به سرچشمه ها می برد؛ آنجا که توجه آگاهی و تکنیک های پرورش آن در خدمت خوب زیستن اند، جایی که نسیمی خنک می وزد و این جملات به گوش می رسند: «چایت را بنوش» و «همچو رود جاری شو.»