در یک‌ روز سرد که حتی رویا هم منجمد میشد
یک خواب وحشتناک دیدم
یک روز بعد از ظهر
کلاهش را سر کرد و رفت
و من پشت سر او چفت در را انداختم...








یک روز گرم که حتی رویا هم ذوب میشد
من یک خواب عجیب دیدم
یک روز بعد از ظهر
فقط یک کلاه برگشت...
        

          به شکل عجیبی این کتاب زیبا بود و پر مفهوم،   بخش بخش این داستان ها پر از استعاره هایی بود که واقعا  ذهن را مشغول میکرد .
به شکل عجیبی این کتاب برای من جذاب بود مخصوصا داستان اصلی کتاب با عنوان تجاوز قانونی ، از نظر من اگر با نگاهی عمیق به این داستان نگاه کنیم به فضای اعتراضی آن پی می‌بریم و متوجه می‌شویم چگونه هر کدام از شخصیت های کتاب مصداقی از اقشار متفاوت دنیای مدرن  ما هستند .
        

          خیلی دوست داشتم در مورد این کتاب بنویسم ولی متاسفانه به جز دو داستان اولش بقیه اشون چندان گیرا نبودن.
به نظرم برای یک بار خوندن بد نیست .
        

          کتابی به مراتب اذیت کننده
وقتی به داستان تجاوز قانونی میرسید به شدت احساس عدم راحتی میکنید
سه چهارتا داستان اولش فقط جالب بود برام
***
الان که می بینم
داستان تجاوز قانونی خیلی هم آشناس
در خانواده های پر جمعیت بعضا فامیل های بی ملاحظه ای هستند که که رسما مهمان ناخوانده ان و پررو پررو میرن خونه بقیه و روزها اونجا میمونن و کلی از آسایش و آرامش صاحبخانه رو تصاحب میکنن
ما تجاوز قانونی داشتیم وقتی تجاوز قانونی مد نبوده
        

          کوبو آبه به قشنگی ترس ها را به نمایش میذاره، به گونه ای که تک تک جنبه های آن درک میکنی و میبینی.
تصور کن ساعت ۳:۲۰ صبح یک گروه وارد خونه ات بشن و به بهانه  دموکراسی تمام داشته های تورا تصاحب کنن
و یا اینکه یک روز بلند شی و حس خلا در تمام وجودت حس کنی و هرچقدر فکر کنی متوجه نشی چرا احساس خالی بودن میکنی تا جایی که ببینی تمام وجودت توسط کارت بازرگانیت دزدیده شده جوری که بدون اون حتی اسمت هم بادت نمیاد.
        

          تجاوز قانونی داستانی به نقد از قانون و دموکراسی است. 
در کنار جنبه‌ی داستانی باید به عمق و مفهوم داستان نیز وارد شد و لزوم حصارکشی دموکراسی را مشاهده نمود.
        

          تجاوز قانونی مجموعه داستانی که تمامش درباره تجاوزهای قانونی  است . اولین داستان کتاب اینجوری شروع میشه که یک آقای در خانه اش خوابیده و ساعت 3 صبح زنگ خونه به صدا در میاد وقتی در و باز میکنه میبینه یک خانواده پر جمعیت و با احترام ازش درخواست میکنند که بیان داخل خونه وقتی میان  داخل خونه میگن اینجا خونه ماست و دیگه بیرون نمیرن ...
        

          کتاب تجاوز قانونی متشکل از چند داستان کوتاه از کافکای ژاپن کوبو آبه. داستانها همه جای بحث و فکر دارن و واقعا خوب هستند، اما مهمترین داستان کتاب و البته بلندترینش همون تجاوز قانونی هست. مردی تنها تو خونه‌ی خودش خوابیده که نیمه شب در خونه‌ش رو میزنن، در رو که باز می‌کنه یک خانواده پر جمعیت وارد میشن و از همون ابتدا جوری رفتار میکنند که انگار اینجا خونه‌ی خودشونه و بعد از اعتراض مرد، جلسه تشکیل میدن و رای میگیرن و طبق اصول دموکراسی همیشه حق با اکثریت هست و اینگونه تجاوز قانونی به خونه و زندگی مرد شروع میشه. این ایده واقعا عجیب و خلاقانه است و من بسیار خوشم اومد ازش.ه
        

          این مجموعه شامل شش داستان کوتاه است که با اتفاقات غیرمنتظره‌ای مثل سگی که حرف می‌زند یا مردی که نام خود را فراموش می‌کند، خواننده را به خود جلب می‌کند. این ایده‌های خلاقانه در ابتدا کنجکاوی را برمی‌انگیزند، اما پایان‌بندی‌ها اغلب انتظارات را برآورده نمی‌کنند و حس ناتمامی به جا می‌گذارند.از میان داستان‌ها، «سرباز خیالی» و «تجاوز قانونی» بیشتر جلب توجه می‌کنند. «سرباز خیالی» با جزئیات دقیقش فضاسازی موفقی دارد و حس داستان را به‌خوبی منتقل می‌کند. «تجاوز قانونی» هم با موضوعی قابل تأمل درباره روابط انسانی و هنجارهای اجتماعی، نقطه قوت مجموعه است. سایر داستان‌ها اما، با وجود شروع‌های جذاب، در پایان به انسجام مورد انتظار نمی‌رسند.ترجمه اثر روان و قابل درک است ولی استفاده بیش از حد از زبان محاوره‌ای – مانند «اگه» به جای «اگر» یا «تموم» به جای «تمام» – می‌تواند برای خوانندگانی که با فارسی محاوره‌ای آشنا نیستند، مشکل‌ساز باشد. این انتخاب زبانی، هرچند خواندن را ساده‌تر می‌کند، گاهی از استاندارد مورد انتظار در یک متن ادبی فاصله می‌گیرد.در کل، این اثر با ایده‌های تازه‌اش و دو داستان برجسته ارزش بررسی دارد، اما ضعف در پایان‌بندی‌ها و برخی جنبه‌های ترجمه مانع از آن می‌شود که به‌طور کامل رضایت‌بخش باشد. برای علاقه‌مندان به داستان‌های سورئال و موقعیت‌های غیرعادی، گزینه‌ای قابل توجه است، هرچند ممکن است همه را تحت تأثیر قرار ندهد.
        

          🟣 این کتاب را به پیشنهاد یک دوست کتابخوان، خواندم. کتاب جالبی بود. آبه در این مجموعه، شخصیت‌های عادی را در موقعیت‌های غیرعادی و کابوس‌وار قرار می‌دهد که آن‌ها را وادار به بازنگری در هویت و وجود خود می‌کند. این سبک نگارش، ترکیبی از عناصر سوررئال و فلسفی است که آدم را به تفکر و تأمل درباره‌ی مسائل عمیق انسانی ترغیب می‌کند. برای مثال، مردی با جسم بی‌جانی در منزلش روبه‌رو می‌شود و تلاش می‌کند از آن خلاص شود، اما در نهایت متوجه می‌شود که در مرگ این غریبه نقش داشته است.  
آثار آبه اغلب با نویسندگانی چون فرانتس کافکا و آلبرتو موراویا مقایسه می‌شوند و درون‌مایه‌هایی از اگزیستانسیالیسم و سوررئالیسم در آن‌ها به چشم می‌خورد.
👈 منتقدان، داستان‌های این مجموعه را مسحورکننده و شگفت‌انگیز توصیف کرده‌اند. به‌عنوان مثال، نیویورک تایمز این داستان‌ها را «مسحورکننده» نامیده و پابلیشرز ویکلی معتقد است که آبه با این مجموعه، جایگاه خود را به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نویسندگان مدرن ژاپن تثبیت کرده است.  

همچنین، در نقدی دیگر آمده است که داستان‌های این مجموعه، انتقادی به قوانین و اصول به ظاهر دموکراتیک حاکم بر جهان هستند و عدم اطمینان به قوانین اجتماعی و قانون‌گذاران را نشان می‌دهند. شخصیت‌ها در شرایط غیرعادی و کابوس‌وار گرفتار می‌شوند که آن‌ها را به تفکر درباره‌ی هویت خود و اطرافیانشان وامی‌دارد.  
من از خواندن شش داستان این کتاب لذت بردم و داستان آخر، با عنوان «سرباز خیالی» را خیلی دوست داشتم.
        

          من همه پسند نیستم!
مجموعه داستان تجاوز قانونی همین یک جمله رو در آغاز کار داره.
مثه بقیه‌ی آثار کوبو آبه سخت‌فهم و قابل تأمله. چند داستان که خیلی واضح اما عمیق روایت گر دموکراسی و آثارش، درگیری های انسان با خود و وجدانش و ... است.
کوبو آبه: «گفتم دموکراسی؟! ببخشید منظورم تجاوز قانونی بود»
در کل این اثر بهترین کتاب برای سِیر کوبو آبه خوندنه و گاهی داخلش احساساتمونو قلقلک میده. مثه بقیه‌ی آثار ژاپنی تاریکی و انتزاعی بودن خودش رو هم داره.
        

          این روزا تنها راه دووم آوردنم تو مدرسه اینه که کتاب همرام داشته باشم. 
این  مجموعه داستان رو هم خیلی رندوم خریدم چون هیچ‌کدوم از کتابای تو لیستم رو پیدا نکردم:))
اما بر خلاف انتظارم ( چون فقط یه کتاب دیگه از کوبو آبه خونده بودم، آدم جعبه‌ای. و ترجمه‌ش انقد افتضاح بود که نصفه ولش کردم )خیلی خوب بود. مخصوصا خود داستان تجاوز قانونی، خیلی ساده بود و از ساده‌ترین نوع کنایه استفاده کرده بود تا منظورش رو برسونه. 
احتمالا در ماه‌های آینده بیشتر از کوبو آبه بخونم :>