اولین نکته‌ای که با خواندن این کتاب به ذهنم آمد این بود که چنین کتابی هست و ما هنوز نمی‌دانیم سِیر آموزش چطوری بوده یا لااقل رویکردهای آموزشی را یک بار مرور کنیم. کتاب خیلی دقیق و خوب وارد این مبحث شد و با سیر تاریخی، مرحله به مرحله رویکردهای مختلف را می‌گوید و خوبی‌ها و بدی‌های آن را هم به نسبت رویکرد جدیدتر بیان می‌کند. در خود کتاب هم به درستی اشاره می‌کند که آموزش در ایران ملغمه‌ای است از هر چه جلوی دست‌وپایمان هست و به خاطر محدودیت‌هایی که دولت دارد و می‌خواهد همه چیز تحت کنترل خودش باشد تقریباً نگاهی متفاوت به آموزش محکوم به شکست است. 
البته در روزگار ما این چالش کمی متفاوت‌تر است و به خاطر اینترنت و فضای کمی آزادتر می‌توانیم راهبردهای تازه‌تری برای دور زدن این سیستم معیوب پیدا کنیم. خواندن کتاب کمک می‌کند که بفهمیم چرا آموزش ایران لنگ می‌زند و البته مهم‌تر این که ما هر کدام‌مان در زندگی و کاری که انجام می‌دهیم به چه رویکردی نزدیک‌تر هستیم و حتی می‌تواند چیزی ورای نگاه به آموزش باشد و نگاه فلسفی ما را هم تحت‌الشعاع قرار دهد.
        

          برای معلمان و مربیان کودک خواندنش لازم است رویکردها رو خوب بررسی کرده