۵از۵⭐️
این شانس است یا سرنوشت که انسان ها را گرد هم می آورد؟ این سوالی است که در کتاب خورشید هنوز یک ستاره است به آن پرداخته می شود. ناتاشا، دختری است که خانواده اش با احتمال دیپورت شدن به جامائیکا رو به رو است و دنیل، پسری کره ای/آمریکایی با احساساتی ظریف و شاعرانه است. روز پرماجرای این دو نوجوان در فروشگاهی در نیویورک و با مشاهده ی یک سرقت آغاز می شود. ناتاشا سخت به دنبال راهی برای ماندن در آمریکا است و دانیل خود را برای یک مصاحبه ی دانشگاهی آماده می کند؛ این دو شخصیت با پیشروی داستان، فراز و نشیب ها و قهر و آشتی های متعددی را تجربه می کنند اما چیزی که هر دویشان به خوبی می دانند این است که عشقی در میانشان در حال شکل گیری است.
__________________________________________
یک عاشقانه زیبا ،کیوت ،قشنگ با مفهومی که بسیار بسیار قابل تامله. نویسنده به شدت می‌دونه و آگاهه که چه جوری باید کتاب رو بنویسه و چه جوری عواطف افکار و مشکلات شخصیت‌های داستان رو  به گونه‌ای بنویسه که جذاب و در عین حال قابل باور برای خواننده باشه .جوری که هر کسی می‌تونه اونو درک بکنه .من از خوندن این کتاب به شدت لذت بردم و خیلی دوست دارم که همه چیز همه چیز از این نویسنده هم بخونم
در این کتاب حتی در مورد شخصیت‌های فرعی هم صحبت می‌شه که در گذشته و یا حال چه اتفاقاتی داره براشون می‌افته که خیلی این سبک نوشتار من رو یاد کتاب‌های فردریک بکمن انداخت و در آخر من این کتاب رو خیلی پیشنهاد میدم و از یلدای عزیز به خاطر پیشنهاد این کتاب و همخوانی تشکر می‌کنم
        

          دیشب گرفتمش دستم که یه خرده‌ش رو بخونم.
یه خرده‌ش رو بخونم همانا، و تا یک شب بیدار موندن و تموم کردنش، همانا. 
داستان هم کاملا قابل‌باور بود و هم کاملا فانتزی و تخیلی، حالا نمی‌دونم کدوم بیشتر.
کل اتفاقات کتاب توی یه روز می‌افتن، و وقتی تموم می‌شه، با خودت می‌گی یعنی این همه اتفاق توی همین یه روز افتاد؟ نه!
داستان کلی درمورد عشق در نگاه اوله. لاو ات فرست سایت. من قبولش ندارم. به نظرم آدم‌ها دودسته‌ن، اون‌هایی که تجربه‌ش کردن و باورش دارن، و اونایی که تجربه‌ش نکردن و به نظرشون چرت و پرتی بیش نیست. من تو دسته دوم قرار می‌گیرم، حداقل فعلا. 
یکی از چیزای جالبش این بود بین داستان شخصیتای اصلی، نویسنده گریزی هم به داستان شخصیتای فرعی می‌زد. این برام خوشایند بود. همیشه وقتی تو خیابون یهو به خودم میام و می‌ایستم، می‌بینم که چه قدر آدم دور و بره، و هرکدوم دارن داستان خودشون رو دنبال می‌کنن. داستانی که من چیزی ازش نمی‌دونم. کاش می‌شد مثل این کتاب، آدم یه خلاصه کوچیک از داستان بقیه آدما رو می‌دونست. شاید اون جوری باهم مهربون‌تر می‌بودیم. 
قبل از دست گرفتن این کتاب، خبری خونده بودم راجع به این که می‌خوان به فیلم تبدیلش کنن، و اسم بازیگرایی که انتخاب شده بودن رو هم دیدم. با شروع شدن حرفای ناتاشا، خیلی حرص خوردم که چرا اون خبر رو خوندم، چون اون بازیگر کوچک‌ترین شباهتی به تصورات من از ناتاشا نداشت، اما چون می‌شناختمش نمی‌تونستم ناتاشا رو اون جوری که می‌خوام تصور کنم. اما درمورد دنیل، خب اون قدرا هم بد نبود. تصور احتمالی‌م خیلی شبیه بازیگره بود اشکالی هم نداشت. 
آدمایی مثل ناتاشا رو درک نمی‌کنم. آدمایی با اون سلیقه موسیقی، و از اون بیشتر آدمایی تا این حد منطقی. دنیای برای من چیزی بیشتر از یه سری داده‌ست که کنار هم قرار گرفتن. عشق برای من چیزی بیشتر از یه فرمول شیمیایی سه یا چهار مرحله‌ای ساده‌ست. 
اما من دنیل رو تحسین می‌کنم آدمی که به همین سادگی احساسش رو به زبون میاره، هرچند که شاید من خیلی به اون حس اعتقاد نداشته باشم.
خلاصه این که، انتظار یه چیز خیلی خفن‌تر رو از این کتاب داشتم، انتظاری که برآورده نشد. اما کتاب بدی هم نبود.

پی‌نوشت: می‌دونم که آخرش هم با خوندن این همه کتاب عاشقانه، عقل و احساس خودمو به فنا می‌دم. اما به فنا رفته باشن بهتره تا آکبند بمونن خب.
        

          یه کتاب  آروم و حال خوب کن و عاشقانه ای جذاب
اینکه توی کتاب به جز شخصیت های اصلی شخصیت های فرعی هم داستان رو روایت می کردن برام جذاب بود و همچنین نویسنده به زیبایی نشون میده که چقدر حرف ها و رفتاری که انجام میدیم روی زندگی دیگران میتونه تاثیر بزاره. ✨🌼 
        

          اول اینکه کتاب خوش خوانیه تقریبا و زود تموم میشه
دوم اینکه وسطاش یه عالمه چیز بی ربط هست مثل اطلاعات عمومی که حسابی سرعت گیره و من هی اینجوری بودم ک " مازا فازا" و اصلا هم باهاشون کیف نمیکردم. و خوشمم نمیومد داستان شخصیت های فرعی رو اونجور ناقص و تیکه ای یذره برامون تعریف میکرد. حقیقت امر اینه ک وقتی آدم یه کتابی رو داره میخونه، تمام شخصیت های فرعی ای که حتی شخصیت پردازی شون کامل نیست، اصلا برا آدم جلب توجه و کنجکاوی نمیکنن که حالا علاقه داشته باشی در موردش یه فصل کامل بخونی.
سومین نکته این که بیشتر دوست دارم این کتاب رو با عنوان " یک روز مفید و عمیق" به دیگران معرفی کنم. منو یاد " هر دو در نهایت میمیرند " انداخت.
و دلم خواست با اطرافیانم روزهای عمیق، سوالات خوب و خاطرات قشنگ داشته باشم و اونوقت ببینم وقتی اینجوری بیشتر بشناسمشون، بیشتر دوستشون دارم یا نه!
چهارم اینکه به نظرم این تغییر لحن و زاویه دید خیلی سریع، آسیب رسونده بود به متن. من یه جاها یاوم میرفت الان داریم از طرف ناتاشا میخونیم یا دنیل. فصل هر کدوم میتونست طولانی تر باشه. مفهوم عکس های اول هر فصل رو هم متوجه نشدم.
کلا کتاب قوی ای نیست از لحاظ ادبی و داستان نویسی. ولی برای گذران وقت و سیال شدن خلاقیت، خوبه. 
        

          یادش بخیر چند سال پیش خوندم و خیلی دوستش داشتم :)
        

          خب سلام!!
اول خلاصه ی کوچیکی درباره ی این کتاب:
این کتاب درباره دو نفره. پاتریشیا، دختری امریکایی جامائیکایی با مشکلات خانوادگی، دنیل، پسری کره ای- امریکایی با مشکلات خانوادگی.
این دونفر بر حسب اتفاق توی شهر نیویورک هم دیگر رو می‌بینن و تصمیم می‌گیرن یه روزشون رو باهم بگذرونن.

نظر من درباره ی کتاب:
من این کتاب رو نپسندیدم، البته موضوع کتاب جالب و تازه بود. ولی یه حسی مثل کتای (النور و پارک) بهم میداد. چون جفت کتابا تقریبا یه حال و هوا دارن.
موضوع کتاب جالب بود، ولی کتاب خیلی وقت گیر بود. سیصد و پنجاه صفحه؟؟؟؟؟؟؟ بیخیاالل!!!! من بعضی از پارت ها رو نخونده رد کردم.

از این بگم که من هدف نویسنده رو از نوشتن این کتاب نفهمیدم. اینکه خانواده به درد نمی‌خورن؟ مرسی میدونم
اینکه خانواده نمیذارن بچهاشون چیزی که میخوان باشن؟ بازم میدونم
انکه سرنوشت و مقدر شدن الکیه؟ اینکه فاصله ی دور عشق رو از بین می‌بره؟ نژاد پرستی؟ حتی نژاد پرستیِ کسایی مثل کره ای ها؟ اینکه چون تو کره 
ای امریکایی هستی باید با کسی قرار بذاری که کره ای امریکایی عه؟؟
به نظرم نویسنده نظریه های فیزیک رو آورده بود که خواننده حوصله ش سرنره!! :)))) 

نویسنده هدف خاصی از نوشتن کتاب نداشت. هیچ هدفی!! فقط یه ایده ی گنگ داشت.
 سردرد گرفتم از دست کتاب و خیلی هم حرص خوردم.

اگه این کتاب فیلم هالیوودی میشد بهتر بود. می‌نشستی نگاه می‌کردی، تهشم حتی اگه ناامید می‌شدی میگفتی اوکی فقط یه فیلم بود!! ولی این یه کتاب بود که کاغذ داشت و از درخت درست شده!

همین
هنوز دارم حرص میخورم
این کتاب رو نخرید!!
        

          دو و نیم با ارفاق.
پایانش رو دوست نداشتم.
مفهوم قشنگی داشت ولی خیلی تینیجریه
اگه رویاهای هپی اندینگ و هپیلی اور افتر دارید خوشتون می‌آد
        

          It's kinda was my first English book I've ever read
,A unique experience for me
enjoyed so much
And definitely I'll remember this book for ever ❤️✨
        

          نمیتونم توصیف کنم چقدر حس خوبی دارم بعد از تموم کردن این کتاب 🥹
کتابو به زبان اصلی خوندم و اولین تجربه این حس لذت بخش که میتونی با یه زبان دیگه کتاب بخونی و بفهمی و درک کنی برام آنلاک شد ❤️‍🔥

حس خوبی که همراه با کاراکترهای کتابی همراه بود که میتونستم از زاویه دید، مغز و فکر هر کاراکتر توی داستان غرق بشم
لذت دیدن یک دنیا و یک محیط از چند چشم و زاویه دید مختلف ✨

خوندن سرگذشت کاراکتر‌ها و دیدن خاطرات خوش و غم‌انگیزشون، پشیمونی‌ها و رضایت هاشون :)

دیدن اینکه عملکرد یه نفر چقدر میتونه روی زندگی و آینده دیگری اثر بذاره... 
رمانی که میتونیم در اون معنای زندگی، عشق، تقدیر، آینده و سرنوشت رو احساس کنیم 🫀

"خورشید هنوز یک ستاره است" کتابی که نشون میده برای تغییر دیدگاه، برای وابسته شدن، برای عاشق شدن لازم نیست زمان زیادی بگذره، گاهی همه اینها میتونن تو کمتر از یک روز رخ بدن 🫠

بدترین روز زندگی‌ت با ملاقات یه آدم خاص میتونه تبدیل به خاص ترین روز بشه و تاثیراتش تا مدت‌ها روی زندگی آدم‌های مختلف باقی بمونه 🪄

اگه دنبال یه رمان شیرین و دوست داشتنی با پایانی مقبول و خوش میگردین این کتابو پیشنهاد میکنم 🌝
        

          خورشید هنوز یک ستاره است
نوشته نیکولا یون
ترجمه خانم فاطمه خسروی
از نشر نون
۹ از ۱۰
☄🛩🔭🎧👩🏾‍🔬....👨🏻‍⚕🥢📝❤️🌞
داستان روایتگر ماجرایی عاطفی میان دو نوجوان است که آینده‌ای نه چندان مطمئن دارند.
ناتاشا کینگسلی همراه خانواده‌اش از جامائیکا بصورت غیرقانونی به آمریکا آمده و حال بخاطر خطای پدرش تنها یک روز فرصت دارد تا در این کشور باشد.
دنیل جائه هو بائه علیرغم میل باطنی‌اش قرار است مصاحبه‌ای برای ورود به دانشگاه انجام دهد.
اما دست تقدیر ریسمان سرنوشت این دو را بهم گره می‌زند و مخاطب شاهد ماجراهای بین این دو نفر است که در یک روز رخ می‌دهد.
حال باید دید سرانجام این داستان چه میشود؟
چه بر سر دنیل و دانشگاهش و ناتاشا و خانواده‌اش می آید.
🌸✨🌸✨🌸✨🌸✨🌸✨🌸
خب سلام!
چند مدت پیش که حسابی کتاب نخون شده بودم تصمیم گرفتم "خورشید هنوز یک ستاره است" رو شروع کنم.
این جوری بود ‌که داشتیم میرفتیم بیرون و من همراه خودم فقط همین کتاب و آوردم تا مجبور شم شروع کنم به خوندن.
از همون اول شما خیلی جدی وارد قصه میشید.
نمیگم اونقدر عمیق که نتونین کتاب و زمین بذارید ولی اونقدر خوبه که اصلا به ذهنتون خطور نمیکنه کتاب و نخونین.
خلاصه که من این کتاب و شروع کردم و همینطور بیشتر در باتلاق داستان فرو رفتم.
شاید باتلاق تعبیر شاعرانه‌ای برای عشق توصیف شده در این کتاب نباشه ولی خب اواسط داستان‌، هرچقدر شما بیشتر سعی کنین که این کتاب رو بذارید کنار بیشتر جذبش میشید(برخلاف اوایل کتاب)
خلاصه خوندم و خوندم و خوندم.
و همراه زهرای نازنین این کتاب و تموم کردم.
از زیبایی متن کتاب هرچقدر بگم کمه.
سانسورشم کمه؛میتونین خودتون حدس بزنین چی میشه😔😂
جزئیات واقعا عالیه
شخصیتا کامل معرفی میشن فقط اون یه امتیاز و کم دادم چون به یسری از شخصیتا زیاد یا اصلا نپرداخته بود(برادر دنیل،برادر ناتاشا،یه سری اشخاصی که می‌طلبید یکم راجبش صحبت بشه؛بنظرم تنها ایراد جزئی این کتاب از نظر من مخاطب همین بود؛چون انقدر همه چی کامل بود که این چیز کوچیک هم خودشو بزرگ نشون میداد؛از سمتی بخش‌های انتهایی کتاب کاش یکم طولانی تر میشد؛البته اگه از این جنبه نگاه کنیم که برای همه نوع سلیقه نوشته شده میشه چشم پوشی کرد ولی من ترجیح میدادم یه مقدار اون بخش رو(که نمیگم داستانش چیه لو نره)بیشتر طول میداد یکم بیشتر دق میکردیم.
خلاصه شدیدا پیشنهادیه
خصوصا تو این روزای گرم تابستونی که عرق شر شر میریزه از آدم و برقم ر به ر میره خوندن این کتاب همراه نوشیدن یه شیشه دوغ آبعلی خنک پیشنهاد میشه.
پی نوشت:
این اولین کتابی بود که من توش با خودکار نوشتم،حس خوبیه نوشتن با خودکار تو کتاب:)))از خودتون دریغش نکنین.
        

          بازه زمانی کوتاه ولی عشق طولانی ...
تنها زمانی که دلم میخواد عشق رو دوباره تجربه کنم به این کتاب رو می آورم و میخواهم که با خوندنش شما هم ستاره ها رو ببینید و نزدیک شون بشید ...
        

          خورشید هنوز یک ستاره است یه کتابه درمورد عاشق شدن تو یه روز
و من خب
دوس ندارم اینجورشو...
ترسناکه به نظرم، زیادی تنده...
مثل یه طوفان که میتونه هم یه زندگی فوق العاده خراب کنه هم یه فوق العادشو بوجود بیاره...
        

          4/5

SO BEAUTIFUL. 

What I loved so much about this book was the characters. Natasha and Daniel were in no way the typical characters we get to know in a lot of books. She was Jamaican and he was Korean American, which was really enjoyable and different. 

I loved the fact that there were chapters about other characters or just the topics discussed. 

I loved the simple language but the very important issues mentioned in it, like racism or immigration. 

what I didn't actually like that much was that everything was based on coincidence, not that I don't believe in it (because I do) bit I kind of felt like the whole book was based on it, which kind of was the idea I guess (you'll know when you read the book.)

And yes people, I did cry towards the end of the book. and yes, this book is a favorite now (definitely not most favorite, just favorite.)
        

          از فیلمش خییییلییی بیشتر دوستش داشتم. بیشتر قانعم کرد که یک روز ارتباط میتونه یک عشق رو شکل بده. حال و هواش قشنگ بود. قسمتای علمیش هم جذاب
        

          《هو العزیز》
اگر قلم بکمن رو دوست دارید، نیکولا یون رو هم امتحان کنید
        

          اصلا ازش خوشم نیومد به قول خانم خلیلی که تو بخش نظرات گفتن نویسنده اصلا هدفی از نگارش کتاب نداشته آخرش باید بهتر تموم میشد