تا پیش از انقلاب صنعتی ، می‌توان گفت در کل جهان، خانواده مدار همه امور بود.شغل یابی و هویت یابی نیز عمدتا در فضای خانواده رقم می‌خورد. برای علم اموزی نیز  سازمان یا وزارت خانه ای نبود بلکه خانواده خود متکفل تربیت بود از این جهت مبلغی را به معلمی می‌دادند تا به فرزندان آنان آموزش دهند.
اما بعد از انقلاب صنعتی ، و با شروع مدرنیته نظام زندگی عمومی دست خوش تغییراتی شد و با به وجود امدن نظام رسمی اموزش و پرورش عملا خانواده ها نقش کمتری در تربیت فرزندان خود پیدا کردند و امور تربیت و اموزش فرزندان را به مدارس رسمی که دولت ها ایجاد کرده بودند سپردند
دولت ها نیز در نسبت دولت - ملت ( nationa-state) با ورود به عرصه اموزش بدنبال تربیت انسان کامل نبودند بلکه دولت ها بدنبال تربیت شهروندان خوب و ابزاری برای پیشبرد نظام سرمایه داری خود بودند و بدین طریق ارام ارام خانواده را از تربیت فرزند جدا کردند 
کتاب حاضر بدنبال پاسخ به این مسئله است که  چگونه میشود در یک نظام گفتمانی دین خانواده و مدرسه را با یکدیگر پیوند زد.جا دارد از دبیر این نشست ها که کاملا حرفه ای عمل کردند تشکر کرد.
        

          همایشی فاخر با دبیری دقیق استاد سوزنچی که چالش های برقراری نسبت بین خانواده و نهاد های تربیتی مانند مدرسه را در زیست مدرن بررسی می کند.