_بسم الله الرحمن الرحیم_

اگر بخواهی مجموعه‌ی اشعار یک شاعر را در یک واژه توصیف کنی، آن واژه چه خواهد بود؟
اولین‌بار طی مطالعه‌ی کتاب شعری با یکی از دوستان بود که به "نجابت" رسیدیم. بعد از آن من هر کتابی را که می‌خوانم به این می‌اندیشم که واژه‌اش چیست، آن‌چه بر تمامی شعرهای شاعر سایه انداخته.
درباره‌ی آنات هم همین رویه بود و من به "ملکوت"رسیدم؛ چرا که سیم اغلب رباعی‌ها به بالا وصل بود.  خلاف بسیاری از شاعران که حتی آسمان را هم خاکی و زمینی میکنند، اینجا حتی مسائل مادی هم دوست‌دارند رنگ معنویت ببینند و این خیلی خیلی ارزشمند است.

من شیفته‌ی کتاب شعرهایی هستم که حس میکنی گزیده اشعار شاعر است. انگار که خود شاعر با وسواس تمام، فقط میوه‌های نوبر شعرش را دستچین کرده و در سبد کتابش تقدیم تو کرده باشد و آنات از این دست است. برای همین، تک‌تک رباعی‌هایش میتواند تحسین مخاطب را _با شدت و ضعف متفاوت ولی بلاخره_ برانگیزاند.

از طرح جلد، ابعاد و کلا ظاهر کتاب هم نگویم که چقدر دوست‌داشتنی است. :)

خلاصه که پیشنهاد ما مکث روی "آنات" است.
به نظر شما چه چیزهایی توی زندگی ارزش مکث کردن دارن؟*

* : تیکه کلام خانومه در بخش معرفی کتاب برنامه‌ی اکنون!😅