اولین کتابی نیست که درمورد افزایش خلاقیت و داستان سازی خوندم.  چیزی که این کتاب نظرم رو جلب کرد نقاشی های بسیار زیباش بود.
هرچند با قلم نویسنده خیلی ارتباط نگرفتم -بله میدونم برای کودکه-  ولی بنظرم بخاطر هدف نویسنده، که تشویق به خیال پردازی هست، کار با ارزشیه.
اما درمورد پیام داستان، خیلی بهتر میشد اگر نویسنده در کنار هدف اصلی خودش یک مفهوم قشنگی رو هم به کودک منتقل میکرد. البته در هر سه داستان توی کتاب نقش و اثری از مرگ و از دست دادن چیزی هست، ولی نمیدونم آیا نویسنده هدف خاصی داشته یا نه چون نتیجه گیری خوبی نتونستم پیدا کنم.
          

            داستان کتاب یک جور بازی با خیال است. 
مهتاب دختری است که با پدر و مادرش به ساحل رفته. آنجا دکمه قرمزی را پیدا می‌کند و از والدینش می‌خواهد برای آن قصه بسازند. سه نفری سه داستان می‌سازند. معلوم نیست کدام داستان را کدامشان ساخته ولی داستان‌ها به هم راه پیدا می‌کنند و یک جورهایی آخر کتاب حس می‌کنی داستان‌ها فقط در ذهن مهتاب و پدر و مادرش نبوده و واقعا اتفاق افتاده.

اول کتاب به نظرم داستان جذابی نداشت. اما تا آخر که خواندم حس کردم یک جور بازی با خیال است. انگار کتاب نمی‌خواهد داستان برایت بگوید، میخواهد یادت بدهد چطور برای هرچیزی داستانی تصور کنی و قصه ای بسازی. بازی خیلی با مزه ای است. جان می‌دهد برای زمان‌هایی که حوصله خودمان یا بچه ها سر رفته و هیچ بازی ای به ذهنمان نمی رسد. و جان می‌دهد برای کلاسهای پرورش خلاقیت و داستان و نمایش خلاق و این چیزها.