به اخمت خستگی در می رود، لبخند لازم نیستکنار سینی چایِ تو اصلاً قند لازم نیستهمیشه دوستت دارم، به جان مادرم، اماتو از بس ساده ای، خوش باوری، سوگند لازم نیستبه لطف طعم لب های تو شیرین می شود شعرمغزل را با عسل می آورم، هرچند لازم نیستمرا دیوانه کردی و هنوز از من طلبکاریبپوشان بافه های گیسویت را، بند لازم نیستبه آب و رنگ و خال خط چه حاجت روی زیبا را؟عزیزم، بس کن، از این بیشتر ترفند لازم نیستفدای آن کمان های به هم پیوسته ات، هر یکجدا دخل مرا می آورد، پیوند لازم نیست