کتاب جشن خاکستر - نقد و نظرات دربارۀ کتاب جشن خاکستر

شاید اگر این سرگیجه‌ها و رویاهای عجیب و غریب دست از سر ماه‌نگار برمی‌داشتند، همه‌چیز بهتر می‌شد. مگر می‌شد جریان کتاب قهوه‌ای و شباهت دخترهای توی کتاب با مادرش را فراموش کند؟ همه‌جا پر از نشانه است، نشانه‌هایی که به ماه‌نگار می‌گوید: «هی! مادرت دارد یک راز بزرگ را از تو پنهان می‌کند. رازی که زندگی هر دوی شما را عوض کرده!» و از همین‌جاست که داستان ماه‌نگار آغاز می‌شود، داستان دختر ۱۴ساله‌ای آرام که با آهو، دوست پر شر و شور و شیطانش همراه می‌شود تا راز مادربزرگش را کشف کند...

داستان رو دوست داشتم. و همچنین اسم ماه نگار. :) حس کردم بجای اتنا باید اسم ماه نگار رو داشته باشم :) اما راجب داستان. راستش خیلی قشنگ بود اما هنوزم پر ازابهام بود و بنظرم بخش های زیادی بود که نویسنده میتونست اونها رو برای مخاطب حل کنه ولی هنوز به صورت معما باقی مونده بودند..

با کتاب های خانم محمدخانی عزیز حدود 4 سال پیش آشنا شده ام وقتی از از قلم نویسنده های فارسی ناامید شده بودم و این کتاب بهم ثابت کرد هنوزم کتاب خوب فارسی پیدا می شه! :) بعد از خوندن کتاب های ایشون توفیق یه معاشرت مجازی رو هم باهاشون داشتم که بسی لذت بردم 😊

این اوّلین کتاب دوست دیرینه ی خوبم است که حالا «آدم معروف» شده و نمی دانم دقیقاً چه کاره ی پژوهشنامه ی ادبیات کودکان و نوجوانان و ... ایده ی عجیب، فضای غریب و پرداخت نسبتاً خوبی دارد. هرچند به جای -به قول رعنا!- «منتقدمانند» نگریستن به این کتاب، دوست دارم فقط خواننده ی مشتاق مریم باشم

جشن خاکستر را دوست داشتم چون قلم مریم محمدخانی را دوست دارم و اتاق تجربه را و البته فریدون عموزاده‌خلیلی نازنین را.