مقاومت ملی با اتحاد اقوام ایرانی...

کتاب روایت مردمانی است سخت‌کوش که هم‌زبانی با رژِیم سفاک بعث باعث نشد با آن‌ها همراهی کنند و مردم و کشور خود را فراموش کنند
از این جهت زیباست
روایت نوجوانانی است که با دست خالی 
به جنگ لشکرهای تا دندان مسلح آمدند
و نترسیدند 
نه از سلاح‌های دشمن
نه از بلایی که ممکن بود
در نبودشان
خانواده‌های کوچک و شکننده‌شان
را تحت تاثیر قرار دهد
از این جهت هم زیباست
جنگ بی‌رحم است 
تلخ است
غم و غصه دارد
هر چند همین‌ها هم زیبایی‌های خودشان را دارند
اما نویسنده سعی کرده است با زبان طنز و به قول خودش 
"دانای کل بازیگوش"
زهر داستان را بگیرد و این نیز 
کار خوب و به جایی بوده است

اما جند نکته در مورد تعلیق‌های عمومی:

1. تاکید زیاد روی سیگار کشیدن و تصویرسازی 
از افراد سیگاری بنظر می‌آید  
مناسب نباشد 
به خصوص وقتی مخاطب نوجوان است
 چند نفر در قصه سیگار مصرف می‌کردند
که در بخش‌هایی از قصه تصویرسازی 
استعمال سیگار صورت گرفته است

2. نویسنده سعی دارد به مخاطب نوجوان بگوید
ساده و زودباور نباش و هر سخنی را باور نکن
اما این کار را با دروغ‌گویی و به تعبیر خود، 
لاف زدن انجام می‌دهد. مشکل اینجاست
که با دستمال آلوده نمی‌توان جایی را تمییز کرد
یعنی اگر نویسنده می‌خواست هوش و ذکاوت را بالا ببرد
و زودباوری را مرتفع کند 
باید از روش مناسب‌تری استفاده می‌کرد
این روش بیشتر برای  بسط دروغ‌گویی و بی‌اعتمادی در مخاطب
کارساز است 
«چون عمل ما بیش از سخن ما تأثیر دارد»/ پایان
        

          خیلی وقت پیش خوندم و تنها چیزی که ازش یادمه اینکه خیلی برام اون موقع باحال بود 🤣🤣 ( در سنین نوجوانی )
        

          اول فکر کردم داستان ترسناکیه. اما فهمیدم خیلی خنده داره...
        

          محتوا و طنز داستان خوب بود اما شروع خوبی نداشت چندباری میخواستم ادامه ندهم ولی هرچه به پایان می رسید بهتر میشد.
 پایان بندی خیلی خوبی داشت.
        

          واقعاً از یه کتاب چی می‌خواین؟ عالی بودن. خب این جز عالی بودن هیچ چیز دیگه‌ای نداره. هیچیییی! یه رمانی که واقعا نمی‌فهمی کی تموم شد. خوش‌خوان، خوش‌خوان، خوش‌خوان.