بخش های زیادی از این کتاب هم مثل کتاب اول، فراموش کرده بودم
        

          عالیییی!!!!!!!
        

          جلد اول از این جذاب تر بود. ولی اینم جذابیتای خودشو داشت!
        

          عالی پایان باور نکردنی ترکیب داستان مجزوب کننده
        

          به نسبت سنگ جادو ترسناک تر و جذاب تر بود. باز هم پایان ارامش بخش اما شروع عجیب غریبی داشت . هرچه جلو تر می رفت خلاقانه مخاطب با داستان همراه می شد اما از جایی به بعد قابل پیش بینی بود ولی در کل خوب بود.

https://taaghche.com/audiobook/79370/%D9%87%D8%B1%DB%8C-%D9%BE%D8%A7%D8%AA%D8%B1-%D9%88-%D8%AD%D9%81%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D8%B1-%D8%A2%D9%85%DB%8C%D8%B2
        

          "این انتخاب‌های ماست که حقیقت باطنی ما رو نشون می‌ده نه توانایی‌های ما."
دامبلدور
        

          این کتاب نسبت به کتاب اول پیشرفت داشته و توصیف ها خیلی بهتر شده.
بهترین قسمتش هم توصیف اتاق رون بود که خیلی دوستش داشتم.
روند ماجراها هم خیلی پر هیجان تر بود که باید در نظر گرفت هری هر بار بزرگتر شده و اتفاقات پیچیده تر میشه.
فقط  یه بخش هایی خیلی چندش بود، البته تقصیر خودم بود که سر غذا هری پاتر گوش میدادم...🙃
        

          I like it even more than the first book.
Everything was amazing. God knows how glad I am to read them.
Last pages, I was smiling ear to ear.
Love the endings where Harry and Dumbledore are having deep conversations.
Dumbledore is a hot chocolate person. Oh my omg I love him even more now.
And let me talk about Ron Weasley! the times he teased Harry about Ginny, his sense of humor is other worldly.
And yes, of course I was waiting for the famous "dobby is free" part and it was hilarious.
        

          خب به جرأت میتونم بگم یکی از اون جلدهایی بود که واقعا به دلم نشست، فقط به نظرم نقطه اوج داستان و درگیری انتهایی هری با افعی یکم زود تموم شد،

در واقع مدام از خودم می‌پرسیدم خب چرا با افعیه حرف نمیزنی لامصب ،ولی خب صدا در گلوی من بود و شمشیر در دست او.... 🥲

و مورد دیگه اینکه این جلد چندان قابل حدس زدن نبود و خب ی جورایی میخکوبتون میکنه رو داستان 🫠🫠

چقد این مالفوی و باباش چندشن انصافا، یکی بیاد جمع اشون بکنه تا صفو بهم نزدن 🫣🤒🤨
ی جوری نویسنده ازشون نوشته انگار ی نقطه مثبت هم تو وجودشون نیست، چی بگم والا 🤒🤒

حالا این وزارت سحر و جادو رو کجای دلم بذارم ؟! 
یعنی شورایی که با تهدید ی نفر رأی اشون عوض میشه رو باید چال کرد... یعنی هیچکدومشون جادوگر نبودن و فقط سیلیوس مالفوی جادوگر بود که به تهدید اون........🤐🤐🤐🤬🤬🤬

خودتون برین بخونید.... 
        

          زمانی این کتاب را خواندم که شاید تنها شادی ام خواندن کتاب بود، فقط کتاب.
        

          اینجوری می‌نویسم که در مورد این رمان خیلی باید خوب و با دقت نوشت که حق و عظمتش رو یاداوری کنیم
اما اگر کوتاه بنویسم و بعدا وقت بذارم و دقیق تر بنویسم این جلد خیلی جذابیت خاصی برای من داشت و این که سیر داستان با وضوح بیشتری از این جلد شروع می‌شه
        

          اگه ژانر جادویی فانتزی دوست دارید بااید این کتابو بخونید...
        

          !حاوی اسپویلر!
من همیشه تالار اسرار رو کمتر از سایر کتاب‌های مجموعه دوست داشتم و به نظرم ضعیف‌ترین کتاب مجموعه است (و البته همچنان از خوندنش لذت بردم، می‌برم و خواهم برد). 
چرا؟ به دلایل متعدد:
اول از همه به خاطر دابی که به احمقانه‌ترین شکل ممکن می‌خواد از هری محافظت کنه! اول تلاش برای اخراج هری از هاگوارتز با شکستن ظرف دسر، بعد بستن دروازه تا هری از قطار جا بمونه و آخر هم به خطر انداختن جونش با یک بلاجر دیوانه! احمقانه‌تر از این امکان داره آیا؟ 
دوم هری و ران که وقتی از قطار هاگوارتز جا می‌مونن به جای اینکه منتظر آقا و خانم ویزلی بمونن، به جای رفتن با پودر پرواز، تصمیم می‌گیرن با ماشین پرنده تا هاگوارتز برن! احمقانه‌ترین روش ممکن! حداقل من فکر می‌کردم هری و ران عاقل‌تر از این حرفا باشن.
سوم گیلدروی لاکهارت که اصلاً معلوم نیست چرا دامبلدور استخدامش کرده! و به نظرم تقریباً به اندازه‌ی آمبریج منفوره. کلاً فکر می‌کنم اگر دامبلدور درس دفاع در برابر جادوی سیاه رو حذف می‌کرد خیلی از مشکلاتش حل می‌شدن! حداقل اینکه پای کوییرل و لاکهارت و کراوچ و آمبریج به هاگوارتز باز نمی‌شد. 
چهارم خود شخص شخیص تام ریدل! تالار رو باز می‌کنه اما به جای کشتن گندزاده‌ها بهشون هشدار می‌ده؟ و بعد حتی یک نفر رو هم نمی‌کشه؟ حتی یک گربه‌ی کوچولو رو؟ یعنی به خاطر شانس محضه که هیچ کدوم از قربانی‌ها به طور مستقیم به چشم‌های باسیلیسک نگاه نمی‌کنن؟ 
پنجم اینکه هیچ کس به جز هرماینی متوجه نمی‌شه که هیولای سالازار اسلیترینِ مارزبان که اتفاقا نماد گروهش هم ماره، یک باسیلیسکه؟ کام آن! از دامبلدور بیشتر از این حرفا انتظار داشتم.
ششم کل حوادث تالار اسرار. منظورم اینه که هری و ران خوب می‌دونن که لاکهارت یک شیاده، اما باز هم اطلاعاتشون رو می‌برن برای لاکهارت! و هری خیلی تصادفی موفق به کشتن باسیلیسک و نابود کردن دفتر خاطرات میشه. در واقع به جای اینکه با باسیلیسک حرف بزنه تا کنترلش کنه، می‌دوه و جاخالی می‌ده! اگر فاکس نبود هری حتماً مرده بود. بعد هم زهر باسیلیسک که یکی از معدود چیزهاییه که می‌تونه هورکراکس رو نابود کنه، دقیقاً کنار دست هریه! 
و آخر از همه اینکه من می‌دونم ملفوی صرفاً قصد داشته از شر دفتر خاطرات خلاص بشه، اما دادنش به جینی واقعا مسخره‌ست. ممکن بود جینی هیچ وقت از دفتر استفاده نکنه، یا خونه جا بذارتش (که تقریباً گذاشت) و کلاً دفتر وارد هاگوارتز نشه! در واقع ملفوی همه‌چیز رو سپرده به شانس!
و من به خاطر تمام این‌ها یک ستاره از امتیاز کتاب کم کردم.

پ.ن: اگر کسی پرسید هرماینی چرا توی گریفیندوره و نه ریون‌کلا، جوابش همینجاست! صرفاً برای حرف کشیدن از ملفوی تصمیم می‌گیره معجون مرکب پیچیده درست کنه! بعضی موادش رو از اسنیپ می‌دزده، توی دست‌شویی دخترا بارش می‌ذاره و بعدشم خودش رو تبدیل به گربه می‌کنه... یک گریفیندوری واقعی 😊
        

          در یک کلمه:محشر
        

          بهترین و قشنگ ترین:)
        

          سراسر کتاب به اندازه سراسر کتاب جلد اول جذاب نیست. تقریبا نیمه اول کتاب ضعیف‌تر از نیمه دوم کتاب است. گویا نویسنده در نیمه اول کتاب درگیر یادآوری موضوعاتی از جلد اول بوده و داستان خوب چفت و بست نشده. در کل کتاب بسیار جذاب و قلم نویسنده و مترجم روان و خواندنیست
        

          زیبا بود
        

          این کتاب عالی بود. پیشنهاد می کنم بخوانید حتما