سرزمین دردها و رنج ها!
بیش از پیش از اعماق وجود دلم افغانستانی آرام را خواست خالی از مزدور و جنگ های داخلی و خارجی…
همانقدر که می خواستم و شنیده بودم جذبش شدم!
        

          گفت: خیلی می‌ترسم.
 گفتم: چرا؟ 
گفت: چون ازته‌دل خوشحالم دکتر رسول. این‌جور خوشحالی ترسناک است. 
پرسیدم آخر چرا و او جواب داد: وقتی آدم این‌جور خوشحال باشد، سرنوشت آماده است چیزی را از آدم بگیرد.
روزی که شروع به خواندن کتاب بادبادک‌باز کردم آنچه در ذهن خود داشتم زجرها و سختی‌های همیشه به تصویر کشیده شده‌ی افغانستان بود، اما چیزی که خالد حسینی خواننده را با آن روبه‌رو می‌کند چیزی فراتر از آنچه شنیده‌ایم هست. با تمام وجود خود را در آن کوچه‌پس‌کوچه‌هایی حس می‌کنیم که کودکان هزاره‌ای مورد آزار قرار گرفتند، در آسمانی که کودکان افغان گودی پران های خود را به پرواز درمی‌آورند.
خواننده کتاب بادبادک‌باز تمام غم و درد داستان را پشت سر می‌گذارد تا همان‌طور که ذات آدمیت همیشه در طلب آن است خیر بر شر پیروز شود و به آرامش رسیدن کودک افغان مساوی باشد با به آرامش رسیدن تمام افغان‌ها در هر کجای جهان که هستند

        

          کتاب دررابطه با مشکلات مردان افغان در بحبوبه‌ی روی کار آمدن طالبان  است
متن کتاب باوجود غم و اضطراب، بسیار جذاب و گیراست 
جز پیشنهادات همیشگی من برای آنهایی که قصد دارن کتابخوانی رو شروع کنند
        

          این کتاب عالی بود. وقتی خواندمش تازه فهیدم چرا اینقدر از آن تعریف می کرده اند. صحنه های بدیع و خلق لحظات ناب، از ویژگی های متمایز این کتاب بود. 
        

          داستانش دوست داشتنی بود
        

          اولین رمان برای آشنایی با مردم و سرزمین افغانستان.
خوب بود و جذاب.
        

          خالد حسینی... اسمش هم به گوشم نخورده بود... آن زمان جو خواندن لیست  کتاب های ۱۰۱ رمان برتر بریتانیا (این لیست در یک دوره معین بازنگری میشود) بود که مبادا از قافله کتاب خوان ها عقب بمانم!! اما چه می‌شود کرد، کتاب بود و هدیه تولد!
وقتی شروع کردم، دیگر کتاب بر زمین نماند. فردای روز تولدم کتاب تمام شد... با یک پاتیل آبغوره برای رنج های فراوان حسن_ها_ و امیر _هایی_ که در این دنیای مملو از شر می‌زیند و یک دنیا شادمانی برای پایان کتاب که خیر بر شر پیروز شد و رنج های حسن و امیر به نوعی مرهم یافت!!!
خالد حسینی،نویسنده افغان تبار که ساکن و دانش‌آموخته در آمریکا ست، قلمی روان و بیانی سلیس دارد. ۳اثر از او که در ایران مورد اقبال عمومی قرار گرفت، رمان‌های، بادبادک باز، هزارخورشید رخشان و آوای کوهستان است، که در این میان بادبادک باز از جایگاه و توجه ویژه ای برخوردار است. وی کتاب های خود را به انگلیسی تحریر می‌کند و در ایران مترجم های متعددی از کتاب های وی استقبال کرده‌اند. یکی از بهترین ترجمه های کتاب بادبادک باز، محصول مشترک خانم ها زیبا گنجی و پریسا سلیمان زاده است.

        

          .
خط های آخر کتاب درباره دو لبخند است یک لبخند کج کوتاه و یک لبخند درونی بلند من نیز لبخند زدم نه کوتاه و نه بلند 
کتاب را بستم و داستان کتاب و شخصیت‌هایش را مرور کردم و حال خودم در سفر چند روزه‌ای که همراه کتاب بودم را 

چند پیاز برداشتم که برای ناهار تدارک غذا ببینم 
پیاز چشم را می‌سوزاند اشکت را در می‌آورد اما هق‌هق نمی‌شود این‌بار شد و می‌دانم تقصیر پیازها نبود. این‌بار حالِ‌دلم سوخته بود بعد از خواندن بادبادک باز 

بادبادک باز هیچ شباهتی به مفهوم اسمش ندارد، بادبادک نماد شادی، آزادگی، رهایی و دنیای رنگی‌است اما کتاب پر از غم رنج اسارت و سیاهی است 
بعضی از صفحات کتاب انگار چنگ می‌زند به قلبت و درد را حس می‌کنی با این حال نمی‌توان از خیر خواندنش گذشت زیرا که مفاهیمی همچون دوستی، خیانت، وفاداری و اعتماد را به خوبی بیان می کند و از دیدگاه من یک ترم روابط پدر پسری تدریس می‌کند 

بادبادک دنیای بچگی را زنده می‌کند، سبک بودن، رها بودن و رنگی بودنش آدم را یاد مدادرنگی ورنگین کمان می‌اندازد، برای من وقتی همراه بادبادک باز بودم انگار داشتم مداد رنگی‌ها را می‌جویدم، می‌شکستم و رنگ از آن‌ها برمی‌داشتم 

یک جای کتاب نویسنده نوشته است که نخ بادبادک انگشتمان را می‌برید و شما بهتر از من می‌دانید بریدن با نخ یا کاغذ بسیار دردناک تر از اشیاء دیگر است و بعضی از دردها همان نخ و کاغذ هستند که قلب ما را می‌برند،این‌طور احساس کردم که نویسنده خواسته بود این موضوع را به مخاطب انتقال دهد

  در یک جمله کتاب یک داستان روان، پرکششِ غمگین و دردآور  والبته تربیتی را بیان می‌کند که نمی‌شود کنارش گذاشت 

داستان کتاب سرگذشت مردی افغان تبار که ساکن آمریکاست را از بچگی تا بزرگسالی روایت می‌کند. داستان به ایامی برمی‌گردد که رژیم سلطنتی افغانستان در میان بی خبری مردم سقوط می‌کند 

برشی از کتاب 
«فقط یک گناه وجود دارد والسلام. آن هم دزدی ست. هر گناه دیگری هم نوعی دزدی است.» اگر مردی را بکشی، یک زندگی را می‌دزدی. حق زنش را از داشتن شوهر می‌دزدی، حق بچه‌هایش را از داشتن پدر می‌دزدی. وقتی دروغ می‌گویی، حق کسی را از دانستن حقیقت می‌دزدی. وقتی تقلب می‌کنی، حق را از انصاف می‌دزدی. می‌فهمی؟»

#بادبادک_باز #خالدحسینی #افغانستان #کتاب #جنگ #درد
        

          «بادبادک‌باز» اولین مواجهه‌ی بسیاری از خوانندگان در سراسر جهان با واقعیت موجود در افغانستان است. خالد حسینی در این اثر از مناقشات و نزاع‌عای سیاسی گام را فراتر می‌گذارد و تصویری از زادگاهش ترسیم می‌کند که کمتر به آن پرداخته شده است. زیستی که مردم، علی الخصوص کودکان در فضای اجتماعی-فرهنگی  این کشور تجربه می‌کنند، همگام با فشارهای اقتصادی-سیاسی موجود و دنیای کودکانه‌ای که رنگ می‌بازد محوریت موضوعی این داستان است. 
پرداختن به ساختارهای هنجاری، تفاوت طبقاتی، فشار بر برخی قومیت‌ها و مذاهب و نزاع‌های سیاسی موجود مزامینی است که حسینی در خلال داستان‌پردازی روان و تاثیرگذارش مطرح می‌کند.
....
از کتاب:
هوا فشرده و جامد بود. هیچ‌کس تصور نمی‌کند هوا جامد باشد. دلم می‌خواست دست دراز کنم، هوا را خرد و تکه‌تکه کنم و در نایم بچپانم. 

        

          خالد حسینی این رمان را در سال 2001  در هنگام گذراندن دوران کارآموزی پزشکی نوشت. این داستان  در سال 2003 منتشر شد. اتفاقات داستان در شهر کابل و در زمان مداخله شوروی سابق در امور داخلی افغانستان و سلطه گروه طالبان بزرگ می باشد.
موضوع اصلی رمان بادبادک باز درباره دوستی امیر 12 ساله با حسن و خیانتش به او است که از ذهن امیر پاک نمی شود و در راه جبران آن حقایقی برملا می شود که داستان را خواندنی، تاثربرانگیز و جذاب می کند.
        

          افغانستان، سرزمین درد ها و رنج ها. 
چمدان خود را بستم، برقع به سر کردم در میان کوچه های خاکی ، بین هزاره ها، در لا به لای بچه های بادبادک به دست آرام آرام گریه کردم
        

          خالد حسینی، زاده‌ی کابل و بزرگ‌شده‌ی فرانسه و آمریکا، پزشک-نویسنده‌ای ست که اغلب با نخستین اثرش، بادبادک‌باز شناخته می‌شود. این کتاب در سال 2001 به زبان انگلیسی نوشته شد و به گفته‌ی حسینی بیش از سی بار از طرف انتشارات مختلف رد شد تا در نهایت به چاپ و محبوبیتی جهانی رسید تا آن جا که شش سال بعد فیلم آن توسط مارک فورستر ساخته شد و به نمایش درآمد.

بادبادک‌باز - یا به زبان دری کاغذپران‌باز - داستان پسری به نام امیر را روایت می‌کند که با پدر مرفهش ساکن عمارتی در محله‌ی وزیر اکبر خان کابل است. علی خدمت‌کار این خانواده نیز با پسرش حسن در کنار آن‌ها زندگی می‌کند. امیر و حسن از کودکی با هم بزرگ شده‌اند و علی رغم احترام و عزت زیادی که حسن برای امیر قائل است مانند دو برادر هستند. اتفاق اصلی و گره داستان مسابقه‌ی بادبادک‌بازی‌ای ست که هر ساله بین کودکان منطقه برگزار می‌شود و رقابتی جدی بینشان به وجود می‌آورد. امیر و حسن در مسابقه برنده می‌شوند. پس از پیروزی حسن به دنیال بادبادک که در کوچه پس کوچه‌ها افتاده می‌رود. آصف، ولی  و کمال که کودکان قلدر شرور محله هستند حسن را دوره می‌کنند و در ازای پس دادن بادبادک - که نماد پیروزی و مایه‌ی افتخار امیر است – او را مورد تجاوز قرار می‌دهند. امیر این صحنه را می‌بیند اما به علت حسادتی که به توجه پدرش نسبت به علی و حسن دارد اقدامی برای نجات دوستش نمی‌کند. همین بعدها عذاب روز و شبش می‌شود و زندگی‌اش را دگرگون می‌سازد.

کتاب بادبادک‌باز ضمن روایت داستان امیر، بیان‌کننده‌ی فراز و فرودهای کشور افغانستان و آداب، سنن و منش مردمانش هم هست. فکر می‌کنم این قصه به ما نشان می‌دهد که چه طور کودکانی که همیشه به عنوان انسان‌های بی‌گناه و معصوم ازشان یاد می‌شود، می‌توانند درنده‌خو و ترسناک باشند و همین کودکان بعدها «طالب» شوند و خون میلیون‌ها انسان را بمکند. از دیگر کارکردهای کتاب می‌تواند آشنا کردن اروپایی-آمریکایی‌ها با وضعیت افغانستان باشد.

مسئله‌ای که در طول خوانش کتاب اذیتم می‌کرد این بود که نمی‌توانستم بپذیرم کسی به سن و سال حسن وجود داشته باشد که تا این حد نجیب و بزرگوارانه رفتار کند. اصلا انگار شخصیت حسن را از یکی از افسانه‌های پهلوانی ایران باستان برداشته‌اند گذاشته‌اند وسط بادبادک‌باز. این حجم معصومیت لااقل برای من قابل قبول نیست. از سوی دیگر کاراکتر امیر یک کاراکتر تماما سیاه و منفی ست که در سراسر داستان حسادت می‌ورزد، زیر و رو می‌کشد و همیشه درگیر عذاب وجدان است. آصف هم همین طور؛ کودکی شرور که مادرش طرفدار نازی‌ها ست، به هم‌سالانش تجاوز می‌کند و سال‌ها بعد در هیئت یک طالب افراطی دوباره به داستان برمی‌گردد. بچه‌های بادبادک‌باز خاکستری نیستند، سیاه و سفید اند و هم‌نشینی‌شان با هم به قولی کنتراست را زیاد کرده و توی چشم می‌زند.

+بابا گفت: فقط یک گناه وجود دارد، فقط یکی. آن هم دزدی است. هر گناه دیگری صورت دیگری از دزدی است. وقتی مردی را بکشی زندگی را از او دزدیده‌ای. حق زنش برای داشتن شوهر دزدیده‌ای، همینطور حق بچه هایش را برای داشتن پدر. وقتی دروغ بگویی، حق طرف را برای دانستن راست دزدیده‌ای. وقتی کسی را فریب بدهی، حق انصاف و عدالت را دزدیده‌ای.
+سال‌ها از این ماجرا می‌گذرد، اما زندگی به من آموخته است آنچه درباره‌ی از یاد بردن گذشته‌ها می‌گویند درست نیست، چون گذشته با سماجت راه خود را باز می‌کند.
        

          داستان عالی داره! به طوری که من خودم با اینکه امتحان ترم داشتم یک هفته تمام نشستم و اینو تموم کردم داستانش با فراز و نشیب های که داره تو رو مجذوب خودش می‌کنه! واقعا با وجود اوضاع افغانستان نوشتن چنین رمانی معرکه است👍👍👍
        

          بسیار کتاب خوب و تاثیر گذار. درباره تاریخ معاصر افغانستان. بنظرم با توجه به تعداد زیادی از مهاجرین افغانستانی برای درک بیشتر آنها بسیار مفید است
        

          کتاب خوبی بود و خیلی غم انگیز
        

          رمانی بسیار عالی با نثر روان و ساده و گیرا. داستانِ غم‌انگیز دو دوست به نام های احمد و حسن، یکی ارباب‌زاده و دیگری پسرِ کارگری که در خانۀ پدرِ احمد کار می‌کند!
حسن دوستی صادق و وفادار به احمد و قربانیِ ظلمی وحشتناک که آن را از چشم احمد می‌بیند و احمد که هرگز از بارِ گناهی بزرگ رهایی نمی‌یابد و عذاب آن گناه همی‌شه مثل سایه همراهش است...  احمد و حسن هر دو باهم بزرگ شده‌اند و برای همدیگر مثل برادر بودند. حسن و پدرش، علی، اهل یکی از شهرهای افغانستان به نام هزاره هستند. اغلب افغان‌ها با هزاره‌ای‌ها رابطۀ خوبی ندارند اما احمد و پدرش رابطۀ بسیار خوبی با حسن و علی دارند.
در کابل مسابقات بادبادک‌بازی به راه بود و داستان اصلی رمان از زمانی شروع می‌شود که احمد و حسن برای شرکت در مسابقه‌ای بزرگ آماده می‌شوند. بادبادک‌بازی یکی از بازی‌های مورد علاقۀ اهالی افغانستان بود و احمد برای جلب توجه پدرش خود را ملزم به برد در این مسابقه می‌دانست. حسن که بادبادک‌باز قهاری بود به احمد کمک کرد تا برنده شود. اما در این بین اتفاقات ناخوشایندی رخ داد که رابطه حسن و احمد را تحت تاثیر قرار داد...

بهترین بخش این داستان جایی است که حسن بخاطر یک بادبادک به احمد می‌گوید (تو جان بخواه) یعنی روزی احمد از حسن می‌خواهد که بادبادک (گتی پران) آزادی را برایش بگیرد و حسن در مقابل این خواهش احمد می‌گوید تو جان بخواه ....
شاید نفرت‌آورترین شخصیت این رمان، خود احمد باشد. نویسنده احمد را مملو از حسادت، نفرت و گناه کرده. ولی حسن نمونه یک انسان پاک و ساده است.
بادبادک‌باز قصۀ پُر غصۀ مردم افغانستان در روزهای سقوط آن را بازگو می‌کند.

‎در بخشی از کتاب می‌خوانیم، بابا گفت:خب هرچی ملا یادت داده ول کن، فقط یک گناه وجود دارد والسلام. آن هم دزدی است. هر گناه دیگری هم نوعی دزدی است. می‌فهمی چی می‌گویم؟
‎مأیوسانه آرزو کردم و گفتم کاش می فهمیدم و گفتم «نه بابا جون»... بابا گفت: اگر مردی را بکشی، یک زندگی را می‌دزدی. حق زنش را از داشتن شوهر می‌دزدی، حق بچه‌هایش را از داشتن پدر می‌دزدی. وقتی دروغ می‌گویی، حق کسی را از دانستن حقیقت می‌دزدی. وقتی تقلب می‌کنی، حق را از انصاف می‌دزدی، می‌فهمی؟»
سال ها بعد که احمد به آمریکا مهاجرت کرده یکی از آشنایانش با او تماس می‌گیرد و از او می‌خواهد که به افغانستان که حالا تحت سلطه طالبان قرار گرفته برگردد و گذشته را جبران کند. پس احمد به افغانستان می‌رود و در این بین خاطراتش را مرور می‌کند...
        

          چندی پیش کلیدی خریدم . کلید را در سوراخ دری جدید چرخاندم . روی در حکاکی شده بود بادبادک باز . در رو باز کردم . چمدانم رو برداشتم . سفر جدیدی رو آغاز کردم و در کوچه پس کوچه های افغانستان دویدم . گودی پران ها را در هوا تماشا کردم و کنار امیر قدم به قدم راه رفتم . در سرما زمستان در کوچه باریک ضربان قلبم بالا رفت و نفس ام بند امد سپس ....

با این کتاب میشه به تک تک کوچه پس کوچه های افغانستان سفر کرد . میشه طعم درد مردم افغانستان را سال به سال به قدری حتی کم چشید. داستان کتاب روان و قابل درک هستش . توصیف های قشنگی داره و حس شخصیت ها رو خیلی قشنگ بیان میکنه . از خواندن این کتاب بسیار لذت بردم 


        

          این کتاب احساساتتون رو رنگ امیزی میکنه و یه جاهایی رنگ زندگی و یه وقتایی رنگ مرگ بهشون میپاشه. یادمه یک روز کامل باهاش گریه کردم. حتما بخونید. تاثیر گذاره و باعث میشه خیلی بهش فکرکنید.
        

          این کتاب رو دوبار خوندم و هردوبار بسیار لذت بردم


        

          دردناک و شیرین