رده نسیان ، برای سلیقه ای این گونه و آن گونه ، می توان گفت ، که عنوانی ست اندکی دور تاب و چیستان وار .کدام خرده ؟ کدام نسیان ؟واژه خرده به تنهایی شناخته و معلوم است. یک پیوند دیرین دارد با یک کتاب آئینی، و قرن ها بست و پیوست دارد با شرح و شاخ زبان همگان از دیر باز تا اکنون.نسیان نیز همان است که عاقلان دانند.و با کس نگویند و نشسته اند رو در رو با من با تو .تافته بافته سخن فرسی همواره این گونه بوده است :دشوار اما چسبنده. شیفتگان هنر های نمایشی در خرده نسیان با چند گونه تابش بدیع هنر های صحنه و پرده در گیر می شوند.بدعت و ابداع ، ساده تر بگوییم : دیگر گونه گی ، ریاضتی ست که دل و جان سخن نویسنده بی آن وزیدن نمی تواند ، استحاله داستان به بازی یک حرکت از حرکاتی ست که در این میدانک خیال تجربه می شود. حرکتی که برای ورزندگان صحنه و پرده یک نیاز و ضرورت است .خرده نسیان باز هم ، مانند همیشه ، از تنفسی «« دیگر »» در گامی دیگر می گوید.