معرفی کتاب تدفین پارتی اثر لیودمیلا اولیتسکایا مترجم یلدا بیدختی نژاد

تدفین پارتی

تدفین پارتی

3.9
5 نفر |
2 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

0

خوانده‌ام

8

خواهم خواند

9

شابک
9786229647707
تعداد صفحات
168
تاریخ انتشار
1399/7/7

توضیحات

        آگوست 1991، آپارتمانی بی دروپیکر در نیویورک. آلیک، نقاش روس مهاجر اینجا در حال احتضار است، حواریون او گرد هم آمده اند، هیچ کدام نتوانسته اند آلیک را کنار بگذارند. حالا همه ی این زنان و مردان مهاجر بر بستر مرگ نقاش محبوب حاضرند، تلویزیون تانک ها را در مسکونشان می دهد و این تصویر آناتومی مهاجران را کامل می کند.نویسنده با طنزی عجیب و بی قضاوت با تک تک شخصیت هایش همدردی می کند. او هیچکدام شان را دست کم نمی گیرد. همه ی این زن ها و مردها از اندوه پایداری رنج می برند که نویسنده ملموس شان می کند.» نیویورک تایمز« بوریس یلتسین جلوی دوربین های تلویزیونی ظاهر شده، شوروی می خواهد به دنیا روی خوش نشان بدهد. و اینجا در نیویورک مهاجران هنوز از مسکو دل نکنده اند، بالای سر محتضری در جست وجوی راهی برای ادامه دادن هستند.»آن. پی. آر
      

لیست‌های مرتبط به تدفین پارتی

نشر برج

نشر برج

1403/11/16

نردبان یعقوب تدفین پارتیچادر سبز بزرگ

اولیتسکایا؛ صدای متمایز ادبیات روسیه

4 کتاب

لودمیلا اولیتسکایا فقط یک نویسنده نیست؛ او یک کیمیاگر زبان است که از دل تاریخ، خاطرات، و سرگذشت‌های گمشده، روایت‌هایی می‌سازد که همزمان شخصی و جهانی‌اند. او روحی شورشی‌ست که نگاهی مادرانه به تاریخ دارد. لودمیلا اولیتسکایا متولد ۲۱ فوریه‌ی ۱۹۴۳ در مسکوی روسیه است. کودکی و نوجوانی‌اش شبیه بسیاری از مردمان پس از جنگ‌های جهانی در سختی و فقر گذشت و مثل بسیاری از دختران روس خیلی زود ازدواج کرد. بعد از آن به دانشگاه رفت و در رشته‌ی ژنتیک ادامه‌ تحصیل داد. از همسر اولش جدا شد و دوباره ازدواج کرد. هم‌زمان با کار در یک آزمایشگاه ژنتیک به‌عنوان مشاور ادبی به انجمن تئاتر یهودیان پیوست. در سال ۱۹۹۰ اولین داستان کوتاهش داستان سیندرلا در مجله‌ای ادبی منتشر شد و توجه یکی از نویسندگان مشهور آن زمان را به خود جلب کرد. پس از آن اولین مجموعه‌داستانش به نام روابط پَست نیز منتشر شد. اولیستکایا در داستان‌های اولیه‌اش از زندگی شخصی‌اش سود جسته است و به عشق‌های مغمومی پرداخته که سال‌ها به دوش کشیده شده‌اند و البته موضوعاتی که سال‌‌ها در شوروی مسکوت مانده بود، ازجمله گولاک، هولوکاست و یهودیان. او خودش را متعلق به گروهی از مردم می‌داند که با واقعیت‌های اتحاد جماهیر شوروی شکل گرفته‌اند و خود را از نظر فرهنگی و قومی یهودی می‌دانند، اما مسیحیت را به‌عنوان دین خود برگزیده‌اند. تدفین‌پارتی، رمانی که در سال ۱۹۹۷ منتشر شد ردی از تمام مباحث موردعلاقه‌ی اولیتسکایا را در خود دارد. یکی از مهم‌ترین رمان‌هایش پرونده‌ی کاکُتسکی، داستان یک متخصص زنان و زایمان است که درباره‌ی سقط جنین مطالعه می‌کند، چیزی که در شوروی غیرقانونی بوده است. این رمان برنده‌ی بوکر روسیه‌ی ۲۰۰۱ شد و اولیتسکایا نخستین زن نویسنده‌ی روس بود که این جایزه را کسب کرد. منتقدان بر این عقیده‌اند که کتاب با تمرکز بر مسئله‌ی سقط جنین، خوانش جدیدی از استالینیسم به دست داده است. دانیل استینِ مترجم، دیگر رمان قابل‌توجه اولتسکایا که در سال ۲۰۰۶ منتشر شد ، درباره‌ی اوزوالد رافیسن، یهودی لهستانی است که دینش را پنهان می‌کند و از جنگ دوم جهانی جان سالم به در می‌برد. اوزوالد مترجم آلمانی‌ها می‌شود و از این راه جان چند صد یهودی را نیز نجات بدهد. اولیتسکایا گفته است این رمان را، که یکی از جاه‌طلبانه‌ترین رمان‌های اوست، هم‌زمان با از بین‌رفتن اتحاد جماهیر شوروی و قدرت‌گرفتن کلیسا و مسیحیت در روسیه نوشته است.

62

یادداشت‌ها

          تدفین پارتی حکایت مهاجرت است با تمام خوبی‌ها و بدی‌هایش؛ مهاجرت که معجونی است از کلیشه‌های وطنی و فرهنگ تازه که برخی در آن ذوب می‌شوند، برخی فقط تحملش می‌کنند و برخی آن را تاب نمی‌آورند. تدفین پارتی حکایت غربت و اندوهی بی‌پایان است و غم وطن؛ روایتی از جوامع وطنی دور از وطن. داستان آدم‌هایی که هم در وطن خویش غریب‌اند و هم خارج از آن.
داستان در تابستان ۱۹۹۱، در بحبوحه کودتا و روزهای نزدیک به فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی می‌گذرد. «آلیک»، نقاش روس که سال‌هاست به آمریکا مهاجرت کرده، حالا در شُرُف مرگ است. آپارتمان کوچک آلیک همیشه میزبان و مأمن مهاجرانی بوده که هر یک به نحوی، برخی با امید و برخی از سر ناچاری، روسیه را ترک کرده بودند. مهاجرانی که خیلی‌هایشان خطر را به جان خریده و از مرز فرار کرده بودند، بدون هیچ پشتوانه‌ای. آدم‌هایی متفاوت با ظاهر و باطن و عقاید گوناگون. حالا همه این غریبه‌ها و آشناها، همه این دوستان دور و نزدیک، دور آلیک جمع شده‌اند تا کمی از سختی واپسین روزها و ساعت‌های عمر او کم کنند.
تدفین پارتی داستانی خوش‌خوان، جذاب و نه‌چندان طولانی است از احساسات ملموس و آشنای دوگانه‌ای که به وطن داریم. وطنی که نه می‌توانی رنجی که می‌کشد و جفایی که می‌رساند را تحمل کنی و نه می‌توانی بی‌خیالش شوی و از آن دل بکنی. 
زهرا ایزدی
        

3