بنیاد ظلم در جهان اول اندک بوده است و به مزید هرکس بدین درجه رسیده است.

ترک دنیا به مردم آموزند خویشتن سیم و غَلّه اندوزند عالمی را که گفت باشد و بس هرچه گوید نگیرد اندر کس عالم آن کس بُوَد که بد نکند نه بگوید به خلق و خود نکند

قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید..

گر مرا زار بکُشتن دهد آن یارِ عزیز تا نگویی که در آن دم غم جانم باشد گویم: از بنده‌ی مسکین چه گُنه صادر شد؟ که دل آزرده شد از من؟غم آنم باشد