اگه دنبال کتابی هستی که میخوای هویت امور تربیتی ها رو در طول تاریخ متوجه بشی این کتاب و بخون:) 
        

          نکته جالبی که با خوندن کتاب متوجه میشیم اینه در سالهای اول انقلاب چقدر تشکیل گروه سرود و موسیقی و هم چنین گروه های تئاتر در مدارس محوریت داشته. حتی مدارس مناطق محروم و من از حجم تاسیس گروه های تئاتر که در کتاب بهش اشاره شده واقعا تعجب کردم. خیلی حیفه که امروز اینقدر هنر در مدارس ما خوار شده و خصوصا کسایی که دغدغه اسلام و انقلاب رو دارن نسبت به این امر بی توجهن.
        

          ایده بکر و جالبی داشت. نشون میداد که چه قدر کارهای فرهنگی در دهه شصت با کارهایی که الان باید انجام بشه برای دانش آموزها تفاوت داره
        

          خوب. عنوان که مشخصه. به کار معلم ها و مربی ها میاد. نه صرفا برای اینکه ایده ها رو بخونن  که شاید خیلی هاش دیگه تو این دوره زمونه جواب نده برای فهمیدن این اصل که ماندگاری یک انقلاب به تعهد تک تک عناصرشه و تعهد از فهم میاد. اگه تلاش کنیم بچه ها مفاهیم انقلاب رو بفهمن و  در قبالش مسئولیتی قبول کنن، کار فرهنگی کردیم.
        

          برای ایده‌های تربیتی خیلی مفید بود اما اگر هر کدوم از افراد مصاحبه شونده به عنوان سوژه داستانی یا سوژه مصاحبه به طور منسجم انتخاب می شدند خیلی بهتر بود.
        

          وقتی تمام بچه های دهه شصتی از حضورشون در گروه سرود و نمایش در مدارس خاطره دارن، نشان میده مربی های پرورشی اون دهه فعالیت های خوب و گسترده ای داشتن که باید دید چرا افت کرد و به این وضعیت گرفتار شدیم؟
به نظرم این خاطره ها به صورت مصداقی به ما ایده های جالبی برای کار فرهنگی و پرورشی در سطح مدارس و به طور کلی در جامعه میده.
البته که فعالیت های مربیان پرورشی فقط به حیطه موسیقی و سرود و نمایش محدود نمیشد و تو این کتاب میتونید فعالیت های متنوع این عزیزان رو مطالعه کنید.
خیلی از مطالعه اش لذت بردم و ایده گرفتم.