نسبت به کتاب " زنان عنکبوتی " که از ایشون مطالعه کردم پیشرفت چشمگیری داشتن و خیلی از زیاده‌نویسی‌ها، شعارها و جملات آرمانی کمتر شده بود اما باز ضعف‌هایی داشت که شاید بخاطر سناریو و جذابیت موضوع داستان که از یک پرونده‌ی امنیتی واقعی نوشته شده قابل چشم‌پوشی باشه؛
بخش‌هایی از کتاب، نوع نگارشِ جملات، گنگ و مبهم بود، به نحوی که مشخص نمی‌شد برای مثال ضمیر " او " برای کدوم یکی از شخصیت‌ها به کار برده شده!
متأسفانه واژه‌ی " لپ‌تاپ " که به صورت لب‌تاب نوشته شده بود توی این کتاب هم اصلاح نشده و یک‌سری کلمات مثل
 " پیشنهاد "  با نیم‌فاصله به صورت " پیش‌نهاد " نوشته شده که دلیلش رو متوجه نمیشم!
برعکس خیلی از دوستان، روایت زندگی شخصیت‌های داستان و ارتباط با خانوادشون رو اضافی نمی‌دونم و به نظرم برای تنوع و جلوگیری از  یک‌دست شدن کتاب خوبه؛ در رابطه با زیاده نویسی یک بخش از کتاب رو به عنوان عکس يادداشت گذاشتم.
        

          بالاخره تموم شد!
اوایل که شروع به خوندن کرده بودم میخواستم بعد مدتی کنار بگذارم علت یک ستاره کم هم به خاطر تعدد شخصیت ها بود هی میان کاراکتر ها گُم میشدم
اما اما واقعا کتاب پر مغز و پُر محتوایی بود..
ارزش این رو داره که برای مطالعه عمیق از نصف به بعد کتاب رو خوند..
رابطه میان مامورا و خانواده هاشون خیلی شیرین بود و فضا رو دلچسب تر می کرد.‌..
هیهات که فضایی هنری و سینمایی ما به چنین ابتذالی کشیده شده

        

          کتاب خووبییه
        

          کتاب چونکه بر اساس یک پرونده واقعی نوشته شده بسیار برام جالب بود 
اما نویسنده می تونست به کتاب خیلی بال و پر بده اما این کار رو نکرده بود و به چیز های فرعی  پرداخته بود مثل زندگی افسر های پرونده که به نظر من نیازی نبود🤷🏻‍♂️


        

          اگه دنبال یه رمان پلیسی هستی این کتابو بهت پیشنها میکنم
        

          سیاه صورت روایت‌کننده پشت پرده‌ی سینما و ارتباط بازیگران برای سفرای کشورهای اروپایی است. 
نرجس شکوریان فرد پرونده‌ی امنیتی نفوذ زنی به نام پری‌سیما از نیروی‌های مجاهدین در سینما و جذب هنرمندان را با قلمی روان به رشته‌ی تحریر درآورده است.
این کتاب برای علاقمندان به داستان‌های امنیتی و جاسوسی مناسب است.
برشی از کتاب
آقا امیر این هنرمندا بعداً  میشن سلبریتی، سلبریتی طرفدار زیاد داره و پایه‌ی کارش روی جهالت مردم عامه!
        

          ایده ایده عامه پسندی نبود و اگر کسی بگوید بدترین کتابی ست که خوانده تعجب نمی کنم،اما من دوستش داشتم و لذت بردم.
        

          خیلی به داستان پرداخته نشده بود. با هزاران حقیقت تلخ و انکار ناپذیر، شاید میشد اگر مردم را از نادانی و ناآگاهی در آورد مشکلات را حل کرد، در کل در ژانر مذهبی و پلیسی توصیه میشود