کتاب نسبتا کم حجمی بود (۱۲۲ ص). یه مقدمه اولش اومده بود که خوب بود. ماجرای عروسی سیمور بزرگترین پسر خانواده گلاس از زبان بادی دومین پسر خانواده روایت میشه. ماجرای مرخصی گرفتنش برای رفتن به عروسی برادرش که البته با نامه و خواهش خواهرش انجام گرفته و اتفاقایی که میوفته. یه جورایی می‌تونست یه داستان کوتاه باشه تو یه کتاب مثل همون دلتنگی‌های نقاش خیابان چهل و هشتم. از ترجمه‌اش زیاد راضی نبودم. گاها در جریان برگرداندن داستان به زبان فارسی و معادل سازی از اصطلاحات و ضرب‌المثل‌هایی استفاده کرده بود که به گوشم نخورده بود تا حالا. کتاب ویراستاری نشده‌ای هم بود. بیشتر به انتشاراتش اعتماد کردم و نمی‌دونم چرا انتشارات نیلوفر باید چنین کاری بکنه؟ نمی‌دونم مدل بیانی که باهاش مواجهیم عینا سبک نوشتاری بادیه یا در اثر ترجمه سبک فوق‌العاده سلینجر به چنین چیزی تبدیل شده ولی امیدوارم دومی نباشه.
        

          خیلی وقت بود که داستان نخونده بودم. دوست داشتم کتاب رو. فضای بسیار آروم و ساده‌ای داره.
        

          امروز بالاخره تصمیم گرفتم که از سلینجر خوشم بیاید...یعنی در واقع تصمیم گرفتم که سلینجر، سیمور باشد نه هولدن. نه بادی. نه حتی زویی (با این که از سیمور دوست ترش دارم)...البته بازم با فاکتور های خودم بخواهم بسنجم، سیمور هم از آن شخصیت هایی است که در عین نفرت دوسشان دارم...
به هر حال تصمیم گرفتم از سلینجر خوشم بیاید...

تیر های سقفی را بالا بگذارید، نجاران: چهار ستاره
سیمور پیشگفتار: دو و نیم ستاره

پی نوشت: نقد آخر کتاب هم جالب بود...نه کاملا درست ولی جالب...
        

          به نام او

بعد از خواندن فرنی و زویی و آشنایی با دو فرزند کوچک خانواده گلس به سراغ کتاب  «تیرهای سقف را بالاتر بگذارید نجاران و سیمور: پیشگفتار» رفتم. این کتاب که راوی آن  بابی فرزند دوم خانواده گلس است که به ابعاد شخصیتی برادر بزرگتر خانواده سیمور که به نوعی مرشد خانواده محسوب میشود میپردازد و هرچه بهتر و هرچه بیشتر ما را با این شخصیت جالب آشنا می کند.

بعد از خواندن فرنی و زویی و داستان کوتاه روز خوش موز ماهی این کتاب خواندنی را از دست ندهید
        

          داستان "تیرهای سقف را بالا بگذارید، نجاران" رو خیلی دوست داشتم اما داستان "سیمور: پیشگفتار" رو به سختی خواندم.