رمان «گل هایی که در جهنم می  روید»، مربوط به سال های آخر سلطنت رضاشاه است، این کتاب به عنوان انتقادی ترین اثر«محمد مسعود»، داستان زندگی شخصی آزادمنش و هرج ومرج طلب را روایت می کند که بعد از اتمام تحصیلاتش در اروپا به ایران بازمی گردد، اما خفقان حاکم بر جامعه آن دوران را تحمل نکرده و خودکشی می کند. شما با خواندن این رمان خواهید فهمید که محمد مسعود با دیدی منفی به اصلاحات و تحولات دوره رضاشاه می نگرد. زیرا او معتقد است که اصلاحات و سازندگی های آن دوران ویرانی سایر مظاهر اجتماعی را به دنبال خود داشت. محمد مسعود در این کتاب، قصد دارد با مقایسه  قیدوبندهای حاکم بر شرق و آزادی های متداول در غرب تصویری از ایران آن دوران را برای شما ترسیم کند. او با بیانی تندوتیز می خواهد تا اخلاق و روحیات آدم ها، استبداد و خرافات مردم آن زمان را به باد انتقاد گیرد. درحقیقت رمان «گل هایی که در جهنم می  روید»، به گل هایی (نظیر شخصیت اصلی این داستان) اشاره می کند که در جهنمی که رضاشاه ساخته به آسانی پرپر می شوند.