ندا رسولی جایی خیلی دورتر از میدان جنگ ایستاده و نزدیک‌ترین روایت‌ها را از جنگ و تاثیرش بر زندگی آدم‌ها می‌نویسد، نوشتن از جنگ، بدون گلوله و خمپاره.
اید‌ه‌ها و شخصیت‌ها اکثرا خوب و بدیع هستند اما با عجله نویسنده و در تعداد کلمات کم حیف و میل شده‌اند. این قلم خوب و نثر پیراسته، کمی «صبر» می‌خواهد تا شخصیت‌هایش چند قل دیگر بخورند و داستان‌هایش جا بیفتند، آن وقت قول می‌دهم نمی‌شود فراموششان کرد.
        

          متأسفانه تو ایران مجموعه داستان خیلی طرفدار نداره
ولی داستان کوتاه دنیای قشنگ خودش رو داره و به نظر من حتی از رمان هم حرفه‌ای‌تره. 
این کتاب هم  مجموعه داستانیه که خوندنش رو توصیه می‌کنم.  به جز یکی دو داستان فضای بقیه داستان‌ها زنانه است و فضای کلی کتاب متأثر از جنگه. 
قلم نویسنده خیلی روونه و تا حدود زیادی به تکنیک‌های داستان‌نویسی مسلطه