آرونداتی روی (1959- هند) که او را در هند با گابریل گارسیا مارکز مقایسه می کنند، نخستین نویسنده ی زن هندی است که توانست با نخستین رمانش «خدای چیزهای کوچک» در کنار نویسنده های بزرگی چون دیکنز، جویس، فاکنر، کُنراد و مارکز قرار بگیرد، و جایزه ی بوکر، کتاب سال تایم 1997 و دومین رمان بزرگ قرن بیستم به انتخاب خوانندگان گاردین را از آن خود کند؛ رمانی که بلافاصله پس از انتشارش،  عنوان پرفروش ترین کتاب سال را از آن خود کرد و به صفِ کلاسیک هایی چون «صد سال تنهایی»، «طبل حلبی» و «خشم و هیاهو» پیوست.«خدای چیزهای کوچک» داستان خواهر و برادرِ دوقلویی است به  نام راحل و استا که مدام در زمان به گذشته (هفت سالگی راحل و استا، 1969) و حال (31 سالگی راحل و استا، 1993) کشیده می شوند. آن ها عقیده دارند مادرشان با به دنیانیاوردن شان در اتوبوس، آن ها را یک عمر از اتوبوس سواری مجانی محروم کرده. آن ها همیشه جملات را از آخر به اول و وارونه می خوانند. داستان با ورود سوفی مول دختردایی دوقولوها، در تعطیلات کریسمس از انگلیس به هند، وارد مرحله یی می شود که زندگی دوقولوها را برای ابد در بی زمانی و بی مکانی معلق می کند: چونان «فردا» یی نآمده، آن طور که رمان نیز با آن «فردا» تمام می شود؛ پایانی که آغازی است دیگربار در خیابانی که ازل کشیده می شود و تا ابدیت می رود