زندگی در عصر حاضر درمحیطی مملو از تغییر و تحولات بارز و بی نظیر به وقوع می پیوندد. تعامل ویژگی های فردی از کودکی تا سالمندی (به ویژه در دورۀ  نوجوانی و جوانی) با محیطی پیچیده و متغیر، تعیین کنندۀ  نحوۀ  سازگاری و رفتارهای مرتبط با سلامت افراد می باشد. وقوع چنین تغییرات گسترده ای در معیارهای اجتماعی و فناوری ارتباطات به رغم پیامدهای مثبت برای رشد و توسعۀ  فردی و اجتماعی، عوامل خطیر نیز محسوب می شوند و احتمال بروز رفتارهای ناایمن و پرخطر را افزایش می دهند. با درک حقایق مذکور لزوم پرداختن به رفتارهای تهدیدکنندۀ  سلامت در جوامع پیچیده و در حال تحول اجتناب ناپذیر است. در سال های اخیر برنامه های سلامت از شکل بیمارنگر به شکل سلامت نگر تغییر یافته است که در آن توانمندسازی مردم برای تسلط بر سلامت خود جایگاه محوری دارد. آموزش سلامت به نوجوانان و جوانان کشور از یک سو موجب افزایش دانش، نگرش و مهارت های خاص در میان آنان می شود تا زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی سالم تری داشته باشند و از سوی دیگر آنان را به الگوی عملی و مروج سالم زیستن برای هم سن و سالان، نوجوانان و جوانان مبدل می سازد.