قدیمی ترین تربیت ملی و اجتماعی ایرانیان را می توان تربیت رادمردی، پهلوانی، و قهرمانی دانست. ایرانیان پهلوانی را مترادف  ورزش کشتی می دانستند. زیرا "پهلوانان" کشتی گیران توانمندی بودند که فضایل اخلاقی و کرامات نفسانی را در خود ایجاد می کردند. بعد از اسلام نیز رسوم پهلوانی و سایر رسوم ایرانیان باستان مورد تایید قرار گرفت. نگارنده در کتاب حاضر تاریخ ورزش پهلوانی و زورخانه ای، هم چنین مباحث مرتبط با ورزش ایران به خصوص ورزش پهلوانی را بررسی کرده است. از جمله ی این مباحث عبارت اند از: "علاقه ی ایرانیان باستان به ورزش"، "اسلام تاییدکننده ی ورزش پهلوانی"، "پیش درآمدی کوتاه بر فتوت و عیاری"، "عیاران، جوان مردان واقعی" و "کشتی ترکمنی" و "کشتی لوچو". برای مثال کشتی لوچو از کشتی های معروف ناحیه ی مازندران است. برای این کشتی زمان معینی در نظر گرفته نمی شد و کشتی آن قدر ادامه پیدا می کرد تا یکی از طرفین پیروز شود در غیر این صورت با وساطت ریش سفیدان، دو کشتی گیر از یک دیگر جدا می شدند. ولی در سال های بعد قوانینی برای آن در نظر گرفته شد.