خیلی خیلی خیلی قشنگ بود.
ترجمه روون و قابل درک.
برام مثل یه فیلم بود
اونجاکه باخودت میگفتی اینم مثل بقیه کتاب ها قراره از اینجا به بعدش وادار به خوندنت نکنه، برعکسش بود.
تا میرسیدی به اونجایی که بنظر همه چیز خسته کننده شده بود، یه جرقه از یه ماجرای جدید، رازهای کشف نشده جدید،زده میشد. و این مورد رو خیلی دوست داشتم. نويسنده بلد بود چطور خواننده رو به خوندن ادامه‌ی کتاب ترغیب کنه.
اونجایی که سعی میکردن(مترجم و ناشر) خیلی نامحسوس به اون کاپل ‌ال‌ج‌بی‌تی اشاره کنن و در همون حال اشاره هم نکنن، ولی یکم با ریزه کاری ها همه چیز دستت میومد، قشنگ بود، بسیار بسیار ذوق‌مرگ شده بودم، چون بعیده، تو ایران و کتاب ها..
به کتاب های مورد علاقم اشاره شده بود، به خواننده های مورد علاقم، اهنگ های مورد علاقم.
مثل ادام سیلوارا، نیکولا یون، جانی کش و خیلی از خواننده ها و نويسنده های دیگه.
وقتی اسم کتاب"هردو در نهایت می‌میرند" آورده شد، چند دور، دوره خونه چرخیدم از یکم از ذوقن تخلیه بشه.
برام خیلی خیلی جذاب بود و خب
عاشقش شدم.
و حال هوای پاکستان و اسلام و آداب و رسومی که اشاره شده بود بیشتر من رو علاقمند کرد، چون به ما هم مربوط میشد، یعنی نزدیک بود حال و هواش و اینم باعث شد بیشتر دوستش داشته باشم.
عالی عالی.
بگذریم از اشک هایی که ریختم*
        

          این کتاب منو توی گرداب تمام احساساتم غرق کرد و ذره‌ای پشیمون نیستم.

سبا طوری می‌نویسه که انگار تو قلب و ذهن منه. طرز بیان غم، شکست، عشق، سختی و بخشش توی این کتاب قلبمو به درد آورد! 
نمیدونم باید چطور از احساساتم بگم ، چطور از این کتاب ولی اگه پای صحبت های صبا طاهر بشینید می فهمید اثار این زن حتما شاهکاره 
این کتاب خیلی زود به یکی از محبوب‌ترین کتاب‌های همیشگیم شد و می‌دونم که همیشه توی ذهنم بهش فکر می‌کنم.


        

          زیبایی مطلق!این کتاب همه چیزه. همه مشکلات جامعه.تجاوز،خشونت خانگی،اسلام هراسی،اعتیادو...
خیلی چیزا یاد گرفتم.خیلی باهاش گریه کردم.خیلی درکشون کردم
لیاقت صبا طاهر و این کتاب خیلی بیشتره...
        

          زیبا، تلخ، آرام! یه شکنجه‌ی لذت‌بخش، یه آزار دوست‌داشتنی و قابل لمس! 
        

          تمام خشم من واقعا تجربه‌ی جالبی بود.همیشه فکر میکردم با کتابایی که روند آروم دارن ارتباط نمیگیرم؛همیشه هم توی کتابا دنبال یه جرقه‌ بودم.
ولی صبا طاهر  و اثرش فرق میکردن.روند مِلوی داستان اصلا اذیتم نمیکرد.
یکی دیگه از خوبیاش چند زاویه‌ای بودن داستان بود و دیدگاه همه‌ی شخصیتا رو درک میکردم.
و حقیقتا شخصیت پردازیش فوق العاده بود.تک به تک علایق،ترس ها،ویژگی ظاهری و ... رو با قلم خیلی درستی نشون داده!

تمام خشم من؛خیلی اسم درستی بود واسهء این کتاب...همه‌‌ی شخصیتها یه نفرت درونی داشتن،یه احساس‌ مزخرف تموم نشدنی که هرروز پررنگ تر میشد.یه خشم خالی نشده،عصبانیت نه!خشم.
من هم می‌خوام مثل توضیحی که پشت کتاب بود دعوتتون کنم.
اگه احساس خشم،کافی نبودن،شکست،ناراحتی دارید،شما با این کتاب کلی رفیق واقعی‌ پیدا میکنید.شخصیت هایی که یک عمری با حقیقت هایی که میدونستن و نمیخواستن باور کنند زندگی کردن،همراه شما مبارزه میکنند،شکست میخورن،میبخشن، و دوباره سرپا میشن.