درابتدا فکر می‌کردم کتابی است پر از نگاه‌های یک طرفه انقلابیون از رژیم گذشته. مانند باقی پیروزمندان که شکوهمندانه بر استخوان‌های حکومت گذشته گام برمی‌دارند و تاریخ را آن طور که دوست دارند، می‌نویسند اما با آغاز مطالعه کتاب و دیدن اسناد ساواک و سخنان نزدیک‌ترین افراد دربار پهلوی نظرم عوض شد. 
سخنان مادر فرح، برادر هویدا و خیلی‌های دیگر که در خارج از ایران کتاب‌هایی را نوشته بودند، مرا متقاعد کرد که دربار پهلوی نمونه کامل و جامعی از فساد و تباهی بود. 
آن هم با مدارک و اسنادی که نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت. 
همیشه از خودم می‌پرسیدم چه شد که خیلی‌ها با وجود اینکه غرق رفاه بودند، در صف انقلاب و تظاهرات قرار گرفتند؟ اکنون تا حدودی به پاسخ رسیدم.