مگر می‌شود عاشق فانتزی بود و از این کتاب لذت نبرد.
        

          چیزی که در این مجموعه همچنان جذابه، تغییر نویسنده، نگاهش و بروز این در مضمون و تکنیک‌های داستانه.

هرچند این‌بار خیلی درست ازش استفاده نکرده و شاید حتی عقب‌گرد باشه اما از نظر محتوا سعی کرده قوانین داستان خودش رو هم به چالش بکشه. اینکه افسونگران حتما باید مرد باشن و زن‌ها ساحره‌هایی می‌شن که در جهان داستان ارزشمند به نظر نمی‌آن.
توی این کتاب سعی کرده این انگاره‌ها رو بکشنه. جای افسونگرها به ساحره‌ها می‌پردازه و همه جای داستان مدام سوال می کنه که چرا فقط مردها باید افسونگر بشن. آیا زن‌ها قدرتی ندارن؟ آیا زن‌ها قوی‌تر نیستن؟ و قهرمانان داستانش هم همه زن هستن.

این کار رو اما سرسری انجام می‌ده. گره داستان منطقی باز نمی‌شه و تازه اگر فرض بگیریم که داستان اصلا گره‌ای هم داشته باشه.

خیلی طولانی نکنم، از سه کتاب قبلی ضعیف‌تر بود.
        

          خیلی خوشحالم که حدسم درست بود!