رمان به زبانی ساده و خوش خوان نوشته شده است. انتخاب عنوان ” آلبوم خانوادگی ” با فرم روایت داستان ارتباطی تنگاتنگ دارد. آن چه بیشتر از همه در این کتاب جلب نظر می کند، فرم روایت است. روایت داستان به صورت منولوگ بیرونی است که راوی با ورق زدن آلبوم، با نشان دادن عکس ها، شخصیت ها را یکی یکی نشان می دهد و در واقع انگار تصویر و شخصیت ها در هم می تنند، آدم ها به بهانه ی دیدن عکس ها، یکی یکی معرفی می شوند و خواننده با روحیات آن ها و شخصیت ها و اتفاق های زندگی شان آشنا می شود.
(پدرم درآمد تا راضی اش کردم سه تا عکس برایم بیاورد. او از من عکس نخواست. اما من دوربینی کرایه کردم و با محمد رفتیم پارک، چندتا عکس گرفتیم، از جمله همین عکس. روز بعد بردم دادم دستش، گفتم اگر یزد دلش برایم تنگ شد، عکسم را ببیند. گاو نبودم. میفهمیدم کسی که سیزده روز عید حتی از سر رفع تکلیف یک تماس تلفنی دو دقیقه ای هم با من نمی گیزد، دلش برایم تنگ نمی شود، میفهمیدم، اما عاشق بودم. عاشق خنده هاش می فهمی؟)