کشوری که همیشه آخر سال است.کشوری که تپه هایش خود مه و رودخانه هایش خود ابر آلودگی است،آن جا که ظهرش تند گذر است و شفق و شبش پا سفت کنان؛و نیم شبش نمیگذرد.این کشوری است برآمده از سرداب ها،زیر سرداب ها،خاکه زغال،کمدها،زیر شیروانی ها و پستوها این کشوری که مردمش خزان وارند تنها افکار سرد از ضمیرشان میگذرد.مردمش میگذرند با راه پیمایی های میان تهی با صدای که انگاری رگبار میزند.