حقیقتا برای من قابل قبول بود و نه بیشتر. کمی بین دوستان کاغذی اش باشد تا ببینیم بعد ها که به سراغش می‌روم چه ها برای گفتن دارد...
        

          هم ترجمه کریم امامی (البته ترجمه دومش را) و هم ترجمه رضا رضایی این کتاب را دوست دارم. هر دو را دو بار خوانده‌ام و انتخاب بین‌شان به گمانم خیلی سخت است
        

          اونقدری که از کتاب تعریف شنیده بودم ، خوندنی نبود راستش نیمه اول کتاب که کلی حوصله سر بر هم بود . به نظرم تماشای فیلمش با بازی دیکاپریو از خوندن کتابش جذاب تره ...
        

          نشرماهی چندی است رمان گتسبی بزرگ را با ترجمه‌ی رضا رضایی منتشر کرده است. از این کتاب پیش‌تر ترجمه‌های متعددی منتشر شده است، از جمله ترجمه‌ی مرحوم کریم امامی که ناشر آن نشر نیلوفر است. امامی این کتاب را اولین بار با نام طلا و خاکستر منتشر کرده بود. 


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال 1395.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

در شماره‌ی 111 فصلنامه‌ی نگاه نو (پاییز 1395)، ویژه‌نامه‌ای ترتیب داده شده است برای رضا رضایی، مترجم و ویراستار... هومن پناهنده در مقاله‌ی بلند «چرا ترجمه‌ای دیگر؟» ترجمه‌ی تازه‌ی رضایی از گتسبی بزرگ (اسکات فیتز جرالد) را با ترجمه‌ی کریم امامی از همین کتاب مقایسه کرده است. پناهنده نوشته: «زنده‌یاد امامی، زمانی پس از آن‌که شماری از رباعیات خیام را به انگلیسی ترجمه کرده بود، با پاکدلیِ بسیار چنین نوشت: "حالا امیدوارم ایرانیان انگلیسی‌دان دیگر هم به میدان بیایند و دنباله‌ی کار را بگیرند و ترجمه‌های بهتر و شیواتری عرضه کنند". به نظرم این امید او اکنون با ترجمه‌ی رضا رضایی از گتسبی بزرگ به واقعیت پیوسته است و... می‌توان گفت پیشرفت چشمگیری در زمینه‌ی ترجمه‌ی این اثر به فارسی رخ داده است، هم از لحاظ دقت در انتقال معنای متن فیتز جرالد، هم از حیث رعایت روانی و سلاست در بیان مقصود به فارسی».


ماهنامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی چهاردهم، سال ۱۳۹۵.
        

          درود لحظتون خوش👋
گتسبی بزرگ ، روایت عاشقی سردرگم که برای بازپس گرفتن عشق دیرینه اش راه و بیراه را امتحان میکند.
عاشقی که مهمانی های بزرگی تدارک می دهد اما فقط منتظر یک مهمان است. فقط یک مهمان !

🔻 چند نکته درباره این داستان :
_ عامه پسند نیست و سلیقه ایه
_ به اصطلاح دیویدکاپرفیلدی نیست و قرار نیست هزاران اتفاقات عجیب توش بیفته 
_ کشش مناسبی داره و الکی طول نکشیده
        

          گتسبی بزرگ، به بزرگی تعریف و تمجیدهایی که سالها در باره‌اش شنیده و خوانده بودم نبود. حداقل یک‌سوم آغازین کتاب ابداً چنین حسی را به آدم منتقل نمی‌کرد و چند بار من ِ کتاب‌خوان را وادار کرد در خواندنش وقفه بیندازم تا کمی بعد با حوصله بیشتر و حالی خوش‌تر به سراغش بیایم، بلکه برداشت متفاوتی از آنچه نزدیک یک قرن است مخاطب فعال داشته، داشته باشم.
 اما این اتفاق تا پیش از ورود به نیمه دوم کتاب نیفتاد.

 نیمه اول کتاب نیمه مهندسی ذهن مخاطب بود. آدم‌ها، روابط امروز و اتفاقات امروز زندگی‌شان موازی با هم روایت می‌شدند تا کم‌کم پازل کاملی از آنچه نویسنده قصد دارد از زمان حال بدانیم در ذهن‌مان نقش ببندد و ذهن‌مان فرصت تکمیل اینفوگرافی شخصیت‌ها و ارتباط بین‌شان را داشته باشد.

 با اینکه در کتاب با تعدد شخصیت مواجه نبودیم اما در ظاهر ارتباط خاص و پررنگی هم بینشان نمی‌دیدیم که حدس بزنیم باید در ادامه کتاب منتظر چه خلق و آفرینشی باشیم.

 اما با آغاز نیمه دوم و پرده برداشتن از گذشته این شخصیت‌ها و مشخص شدن ارتباطات و علت اتفاقات، ناگهان مخاطب حس می‌کرد به جای داستان با برشی از یک زندگی واقعی روبرو شده است. شخصیت‌های چندگانه کتاب نه به طور کامل ولی به طور مصداقی برای ما آشنا شدند و ردپای این رفتارها و تصمیمات در آدم‌های اطراف‌مان و حتی خودمان به راحتی قابل دنبال کردن شد و شاید همین کنجکاوی مخاطب را برای همراه شدن با ادامه داستان برمی‌انگیخت. اینکه آینده احتمالی هر کدام از این‌ها را ببینیم. اتفاقاتی که در قالب عشق، خیانت، اشتیاق و ثروت و امثال اینها روایت شده بود اما درون‌مایه‌ای بس عمیق‌تر و کلی‌تر با خود به همراه داشت.
 همه ما تصوراتی از عاقبت تصمیم‌های خاص زندگی داریم که مثلاً با سرکوب کردن یا پر و بال دادن به یک حس قدیمی با چه مواجه خواهیم شد و بسته به جهان‌بینی خودمان جوابی هم برای این سوال متصور هستیم؛ اما آنچه گتسبی به رایگان در اختیارمان قرار می‌داد، دیدن آینده پیش روی هر کدام از این تصمیمات بود. ما با رویاپردازی هایمان زنده‌ایم و به اینها دلخوشیم. اما گتسبی آینه‌ای از واقعیت بدون روتوش روبرویمان گذاشت. حتی پاسخ سوال معروف "عشق بهتر است یا ثروت" در دل این داستان داده شده است یا به عبارتی نشان داده شده که مهم نیست کدام بهتر است مهم این است که کدام در واقعیت برنده می‌شود.

و مهم‌تر از همه اینها نشان دادن مسیر منتهی شدن به انحطاط، افسردگی، پوچی یا پایان آدمی است. و مخاطبی که به روشنی درمی‌یابد برای جلوگیری از این تجربه های سیاه و دردناک، کی و کجای داستان زندگی‌اش باید دست از آزمودن آزموده‌ها بردارد و بداند نقطه عطف شروع تنزل روحی و سرنوشتی اش کجای سیر تصمیم‌گیری‌های زندگی‌اش است.

گتسبی بزرگ، برای من کتاب بزرگی نبود اما درس‌ها و نکته‌های زیادی از آن گرفتم و شاید بارزترین آنها فهمیدن تفاوت بین اصرار و پشتکار و لجبازی بود و آینده متفاوتی که در انتظار هر یک از این سه مسیر به ظاهر یکسان نشسته است
        

          دوستش داشتم. و البته فکر می‌کنم این دوست داشته شدنش(از طرف من) تا حد زیادی مدیون فیلمی هست که از این کتاب ساخته شده.
اوایل کتاب چون خیلی از اتفاق‌ها برام نامفهوم بود و نمیتونستم خوب تصویرسازی کنم تصمیم گرفتم فیلم رو همزمان با کتاب جلو ببرم. هر یکی دو فصل رو که میخوندم،فیلم همون قسمت رو هم میدیدم. و باید بگم اولین باره که میبینم فیلم یه کتاب از خود کتاب گویاتر و قشنگتره.
 پایان کتاب اگرچه تلخ بود ولی بی نهایت قشنگ بود. که البته بازم تو فیلم خيلي خيلي بهتر از کتاب تونست نمایشش بده. 

اگه میخواید کتاب رو بخونید پیشنهاد من اینه که نخونید و فیلمشو ببینید🤓 و اگه خيلي اصرار به خوندنش دارید پس قبل از مطالعه کتاب یا همزمان با اون فیلمش رو هم ببینید تا بیشتر لذت ببرید🤝🏻
        

          گتسبی بزرگ نماینده زمانی است که از آن به نام «رویای آمریکایی» یاد می‌کنیم و در آن جی.گتسبی روستا زاده‌ای به اوج ثروت می‌رسد و همه‌ی این‌ها را برای جلب نظر معشوق خود انجام می‌دهد. 
مردی که به میزان زیادی راز آلود است و در فصل‌های مختلف کتاب کم کم راز‌های زندگی‌اش برملا می‌شود و برخی از آن‌ها تا ابد راز می‌ماند. 
این کتاب از زبان شخصیت «نیک کاره‌وی» است که در همسایگی گتسبی زندگی می‌کند و کم کم وارد زندگی او می‌شود و به سبب فامیل بودن با معشوقه گتسبی درجریان همه‌ی کار‌ها است و اوست که اولین دیدار گتسبی و معشوقه‌اش دی‌زی را در خانه‌اش ترتیب می‌دهد. 
داستان گتسبی داستان عشق و بی‌رحمی در سایه‌ی ثروت است.
        

          کتاب‌های دسته‌ی ادبیات گوتیک یه فضایی تو ذهن می‌سازن که من خیلی دوستشون دارم.
تمام کتاب‌هایی که از این ژانر خوندم (شامل همین گتسبی بزرگ)، یه سری تصاویری تو ذهنم ساختند که تا ابد حک شده‌اند توی ذهنم و انقدر واضح و روشن هستند انگار زندگی کردم سال‌ها توی اون فضاها...
هر کدوم هم ویژگی‌های خاص خودشون رو دارن. هیچ کدوم تکراری نیستند. هنوز و کماکان دوست دارم یکی دو روز غرق یک کتاب این چنینی بشم. 
        

          کتاب را خواندم. فقط خواندم که تمام بشه. .اقعا توضیحات و تصویر کشیدن هاش حوصله ام رو سر برد
        

          کتاب خوب رو باید با ترجمه ی خوب مطالعه کرد. هم ترجمه عالی بود، هم توضیحات پانویس، و هم پیش گفتار و پس گفتار دقیق و لازم تا این کتاب رو خوب درک کنیم. اگر هر کدام از اینها نبود چقدر لذت مطالعه ی این کتاب کمتر میشد. مخلوط این موارد با مختصری هم توجه به شرایط زمان نگارش داستان و سبکهای ادبی، معجونی تهیه می کند که قابل وصف نیست و فقط باید چشید
        

          داستان کتاب خیلی خیلی قشنگ و جالب بود.. از اون کلاسیک های پر تجملاتی که تو توش اسم های باکلاس و آدمای باکلاس و رفتارهای با کلاس میبینی. این کتاب تورو میکشونه به اوایل قرن ۲۰ام، زمانی که آدما بعد از جنگ جهانی کامل متحول شدن؛ از سبک زندگی گرفته تا سبک لباس پوشیدن و رفتار کردن.. داستان در واقع از زبان نیک کاروِی گفته میشه، کسی که کنار خونه ی گتسبی زندگی می‌کرد و شاهد تمام جشن های بزرگ و با شکوهی که برگزار می‌کرد بود. گتسبی شخصی مرموز و پولدار که حرفای زیادی راجبش میگفتن، افراد به مهمونی تو خونش میرفتن ولی کسی اونو نمیشناخت و نمی‌دید..اما گتسبی این مهمونی ها رو برگزار می‌کرد تا شاید روزی عشق سابق خودشو تو مهمونی ببینه..آشنایی او با نیک، گتسبی رو به خواستش نزدیک‌تر میکنه..و نیک ناخواسته وارد تراژدی بزرگ زندگی گتسبی میشه.
درکل داستان خیلی خوبی داشت، ولی ترجمه ی این کتابو دوست نداشتم و همین باعث می‌شد که طی زمان های مختلف کتابو نصفه رها کنم و وقتی خوندم هم چیز زیادی ازش متوجه نشم. تا اینکه بعد از خوندن کتاب فیلمشو دیدم The Great Gatsby 2013 که کامل شبیه کتابش بود و من تازه بعد از دیدن فیلم فهمیدم که چه داستان قشنگی داشته..
        

          دوسش نداشتم

اصلا هیچ نکته‌ی خاصی توی کتاب ندیدم. هیچ کدوم از شخصیت‌هاش حتی خود گستبی خیلی پررنگ نبود. داستان خیلی عجیب نیست. درس مشخصی نداره. در حقیقت اگه یه کدام هر کدوم از اینها رو به تنهایی داشته باشه هم خوبه و میشه دوسش داشت ولی این نه... 
        

          نه خیلی خوب و نه خیلی بد 
متن کتاب کسل کننده بود و با توضیحات پیچیده و طولانی خواننده رو حسابی خسته می کرد .
وقتی ماجرای گتسبی و مهمونی هاش رو می شنیدم انتظار یک شاهکار عاشقانه رو داشتم اما حقیقتاً این کتاب پر بود از روابط عجیب غریب و دوست نداشتنی .
اگر از انصاف نگذریم بعضی از قسمت ها ماجرای جالبی و پیش می گرفت و  کمی بهتر می شد اما در کل چنگی به دل نمی زد .


        

          واقعا خوب نبود

        

          یاد باد آن روزگاران یاد باد.. جامعه شناسی ادبیات با  جوادی یگانه و گتسبی بزرگ و من از این در از بیست بیست و یک گرفتم و در دنیای ۲۰ سالگی ام فکر میکردم عجب دستاوردی! حاضرم یک پا و یک دستم را ضرب دری بدهم و به روزهایی برگردم که امید، عشق، شور و انگیزه به آن‌‌ اندازه درم زنده بود.
        

          اولین اشتباهی که کردم این بود که نسخه ی زبان اصلی ش رو نخوندم...-حتی وقتی فهمیدم که ترجمه ی کریم امامی این کتاب اصلا خوب نیست :) -
و دومین اشتباهی که کردم این بود که ذهنم مدام سعی میکرد داستان رو بررسی کنه،در صورتی که پوینت اصلی ش ظاهرا شخصیت ها بودن و حالا که بهش فکر میکنم شخصیت پردازی خیلی خیلی خوبی داشته..
در کل، کتابی نبود که بپسندم وخوندنش رو توصیه کنم، اما انقدری هم بد نبود. (شاید هم تعریف و تمجید هایی که ازش شنیده بودم توقعم رو زیادی بالا برده بود.)
        

          کتاب داستان عاشقانه و گیرایی داره. صحنه ها و احساسات رو آنقدر زیبا بیان میکنه که جلوی چشمم ظاهر میشدن
بعد خوندن کتاب دو نسخه سینمایی از داستان رو دیدم .ولی کتاب خیلی خیلی جذاب تر  بود . گویندگی آرمان سلطان زاده فوق العاده زیبا و حرفه ای بود