کتاب های رولدال رو خیلی دوست دارم و خلاقانه ان :)
        

          این سومین کتابی بود که از رولددال خواندم. 
ایده‌ی داستان و خیال انگیز بودنش را دوست داشتم. بارزترین ویژگی این کتاب . اما 

کتاب پر بود از کلمات رکیک، صحنه هایی از آزار رساندن به کودک، موجودی خیالی و ترسناک و در نهایت ارائه  تصویر یک کشور رویایی به کودک به نام آمریکا.   شعار نخ‌نما شده 
کتاب یک رمان کودک نیست . زیرا مخاطب با آگاهی قبلی و یا توانایی برای گفت و گو در مورد این مسائل باید سراغ این کتاب برود.
        

          داستان خوبی بود.
قسمتی که گفته بود لولو خرخره رو دوست داشتم.
جیمز و ملخ پیر را دوست داشتم .
مردان ابری را اصلا دوست نداشتم.
        

          کتاب اثر تحسین شده ای است. از آن انیمیشنی قدیمی ساخته شده است که البته به قشنگی خود داستان نیست. داستان در زمان جنگ سرد و بعد از جنگ خانمان سوز دوم نوشته شده است و اثرات آن در داستان مشهود است. دال در داستان و در دو کشور انگلیس و آمریکا این جنون و هراس جنگ را نشان میدهد و مضحکه میکند. آمریکای سرزمین آرزوها به کنایه در کتاب موجود است و سفر این مسافران به سرزمین موعود آمریکا، سفری حماسی است.
بیان و زبان کتاب بسیار خوب برای کودکان تنظیم شده است. افسانه مردان ابری که بالای ابرها باران و برف درست میکنند جالب بود و با تخیل کودکان سازگار است. ابتدای کتاب و مرگ ناگهانی پدر و مادر (کودکان بعد از جنگ انگلیس) و شکنجه عمه های بدذات برای کودک امروزی اندکی ناراحت کننده است. اما شگفتی و اعجاز سفر و ماجراهای آن زهر اولیه را میگیرد.
یک نکته جالب کتاب تصویرگری بسیار زیبا و بجای آن است که تصویرگر را برنده جایزه تصویرگری اندرسن کرده است.
نکته موفقیت دیگر کتاب شعرها و ترانه های زیادی است که داخل داستان وجود دارد. حقیقتا باید برای زحمت مترجم که کتاب و این ترانه ها را جذاب، روان و بودن اشکال ترجمه کرده است کلاه از سر بردارم. میتوان به راحتی کتاب را به دانش آموز داد تا در افزایش دامنه لغات و مهارت خواندن استفاده کند.
در کل کتاب را زیاد مناسب کودکان رده سنی پیش از دبستان نمیدانم. شاید کودکان اول، دوم و سوم ابتدایی بیشتر از آن لذت ببرند.
        

          یکی از دلایلی که این کتاب رو دوست داشتم خیال انگیزیش بود. فکر کن با هلو توی آسمون پرواز کنی.
        

          یکی از کتابهایی که بارها خوندم . قلم رولد دال اصلا یه چیز دیگه ست و دنیاهایی که خلق میکنه متفاوته. 
این کتاب رو نمیدونم به خاطر قلم قشنگ نویسنده دوست دارم، یا به خاطر اینکه یادآور روزهای خوب بچگی و کتابهایی که بارها و بارها از کتابخونه ی محله مون قرض گرفته بودم هست،یا به خاطر تصاویر قشنگش یا شاید هم همه ی اینها دلایلی هست که این کتاب رو دوست دارم.
این کتاب ارزش خوندن رو برای من هفت هشت ساله ی اون دوران داشت و فکر بکنم الان هم داره.ولی از کتابهای به شدت سلیقه ایه. دو حالت بیشتر نداره یا عاشق تصورات نویسنده میشید یا فکر میکنید این خزعبلات دیگه چیه؟
من جز دسته ی اولم.