«فتوح البلدان» یکی از کهن ترین منابعی است که در آن از فتح «ارغیان» یکی از ولایت های «ربع نیشابور خراسان» و دیگر ولایت های نیشابور به دست «عبدالله بن عامر» سخن به میان آمده است. «ابن رسته» (قرن سوم هجری) در کتاب «الاعلاق النفسیه»، از ارغیان در میان رستاق های دوازده گانه نیشابور (ظاهرا به ترتیب موقعیت جغرافیایی از جهت شمال) یاد کرده  است که آن ها عبارت اند از: استوا (خبوشان)، ارغیان، اسفراین، جوین، بیهق، بشت رخ، باخرز، زام (جام)، زاوه، زوزن، اشبند (اسفند)، خواب (خواف). «سمعانی»، ارغیان را ناحیه ای از نواحی نیشابور دانسته و قریه هایی همچون سبنج، بان و راونیر را از آبادی های این ولایت نام برده  است. در این کتاب به مطالعه جغرافیایی، تاریخی، فرهنگی و جاذبه های گردشگری ارغیان، پرداخته شده است.