"به یاد عباس معروفی"

"روحِ آدم را می‌جوند، تا حرفِ خودشان را به کرسی بنشانند؛ نه به عشق فکر می‌کنند نه به گذشته‌ها، و یادشان نمی‌آید که روزی، روزگاري، گفته اند: «دوستت دارم»...!" عباس معروفی-روحشان شاد و یادشان گرامی-مرد بزرگی بود که با کتاب هایش جمعیتی ویران می‌شد.ایشان در سال ۱۳۳۶ پا به این جهان گذاشتند و بعد در سال ۱۴۰۱ یا حدودا دو سال پیش چشمانشان را بستند و به خواب ابدی فرو رفتند. به یاد ایشان، بهترین کتاب هایشان را آماده کرده ام تا کمی از ایشان در کنار هم یاد کنیم.