.
دلم نمی خواست برای معرفی اش، عکس خود کتاب را بذارم. آن موقع بیشتر شبیه ژانر وحشت می شد! کی باید وقتش برسد فکری برای تصویر روی جلد کتاب ها کنیم؟هان؟ 
عکس آشپزخانه سیمین خانم، به نظرم برای نوشته ام مناسب‌تر بود. 
منتهی نمی‌دانم عکاس چرا فکر کرده مراسم جهاز برون آمده و در کابینت ها را چهارطاق باز گذاشته که فنجان و بشقاب ها دیده شود.. امان از این اداهای اهل فن! احتمالا روح خود سیمین خانم هم در عذاب است و می گوید: ببند در آن کابینت را ظرف ها را تازه گردگیری کرده ام...
بگذریم.
کتاب را به توصیه زهرا کاردانی توی یکی از کلاس هایش خواندم!
چقدر آدمی باید از خود مچکر باشد وتا نام جلال بیاید بادی به غبغب بندازد که همه ی کتاب هایش را خوانده است و بعد تا استاد نام کتاب را بگوید بادش خالی شود و خفه خون بگیرد.(آن آدم خودم بودم) 
بگذارید یک چیز درگوشی بهتان بگویم، من قلم جلال را بیشتر از نادر ابراهیمی دوست میدارم. باور کنید!صراحت جلال را هیچ کس ندارد. 
اسم کتاب ارزیابی شتابزده است و خود جلال توی مقدمه به تفصیل توضیح می دهد چرا نامش را اینطور گذاشته.
شامل چند سفرنامه از یزد و مشهد اردهال است و چند مصاحبه و الخ..
کتاب برای دهه1133 و اینهاست مثلا.. بعد شما ببیند الان چقدر فرق کرده اوضاع شهر ها.. ولی نگاه جلال همان زمان هم درست بوده.. 
جلال رک است و با هیچ کس تعارف ندارد، همانجایی که می گوید کاشانی ها فلان هستند و یزدی ها بهمان..مراسم قالب شویی مشهد اردهال را می شکافد که بیا و ببین.. 
اصلا عالی است.
وسطش هم چندتا مصاحبه با خود جلال دارد، که خواندش خالی از لطف نیست.
یک چیز در گوشی دیگر هم بگویم؟ بیشتر قسمت های کتاب را نفهمیدم.
سطح فرهیختگی اش خیلی بالا بود به سواد ام قد نمی‌داد.
بخوانیدش؟ اگر سفرنامه و مستند نگاری دوست می‌دارید، چرا که نه؟ 
البته اگر ناراحت نمی شوید نویسنده وسط کتاب بگوید چس سواد و فلان.. 
این قسمتش را به خواهر نوجوانم نشان دادم که نویسنده رو داری چه باحاله؟ 
پشت چشم نازک کر و گفت: از سنت خجالت بکش، کی میخوایی بزرگ بشی؟ 
بگذریم.. 
امتیاز 9از 10

#کتاب_خواندم 
.
        

          با اغماض می‌توان‌ "ارزیابی شتاب‌زده" را حاوی هجده مقاله دانست و چه خوب که جلال به اصرار ساعدی عنوان دیگری را به‌جای "هجده مقاله" برای کتاب برگزید.
جلال "ارزیابی شتاب‌زده" را از این جهت انتخاب کرد که بیشتر متن‌ها برداشت و نقدی است، که در فرصتی کوتاه و فارغ از دوراندیشی نوشته شده‌اند، اگرچه در مواردی مصاحبه و گزارش هم به چشم می‌خورد.
نقد ادبیات معاصر در دههٔ چهل شمسی، نقد شعر و جامعهٔ شعرا، نقد مقاله‌ای دربارهٔ مذهب، نقد نمایشنامه و نقاشی برخی از بخش‌های کتاب را شکل می‌دهند. او آثاری از داستایفسکی، اخوان‌ثالث، محصص و گاندی را نقد می‌کند. چند گزارش در کتاب آمده است؛ ازجمله گزارش هفتمین کنگرهٔ مردم‌شناسی که در کتاب "سفر روس" هم  وجود دارد، گزارشی از سفر مهرگان مشهد اردهال، مراسم قالی‌شوران و سفر یزد. اطلاعاتی که در سفرنامهٔ یزد آمده، بسیار جالب و داستان‌خیز هستند.
جلال در "پیرمرد چشم ما بود" دید جدیدی از زندگی نیما می‌دهد که چند سالی در همسایگی‌اش می‌زیست.  
بیشتر متن‌ها مربوط به سال‌های ۳۴، ۳۷، ۳۸، ۴۰ و ۴۳ شمسی می‌شوند.
زبان جلال در عموم متن‌ها پر از نیش‌وکنایه و تندوتیز است؛ مثل سنگی سخت با لبه‌های خشن.
        

          زنِ زیادی ، خسی در میقات ، غربزدگی ، سنگی بر گور و کتاب های دیگه‌ای که منصوب به جناب آل احمد هستند رو بشدّت توصیه میکنم ، ارزیابی شتاب زده  اولین کتابی بود که از ایشون خوندم ( نسخه چاپی) و چنان مجذوب سبک نوشتار خاص ایشون شدم که شروع به خوندنِ بقیه آثارشون کردم ؛ هرچند هنوز همه‌اش را نخوندم و در پی مرتفع کردن این کار هم هستم ولی شما رو به این توصیه میکنم حتما ، که بخونین و یاد بگیرین و لذت ، مهم تر از همه‌اش لذت ببرین :)
        

          دو سه تا مقاله مردم‌شناسانه جالب داره. غیر از اون مصاحبه‌ای که اواسط کتاب هست خیلی برای فهم کار و ایده‌های جلال روشنگره.
        

          به نظرم، خواندن این کتاب برای علاقه‌مندان به آثار جلال آل احمد واجبه. مخصوصاً به خاطر دو مصاحبه‌ای که از جلال در این کتاب وجود داره. خودش در مورد بعضی از کارهاش توضیح میده و حتی بعضی از کارهاش رو خودش زیر سوال می بره.

جدای از مطالب بالا، یک گزارش بیست صفحه‌ای از سفر به یزد هم در این کتاب وجود داره که مربوط به سال‌های ۲۰ تا ۳۰ هست و به عنوان یک یزدی خیلی برام جالب بود.