داستان به جز آخراش کشش خوبی داشت و یه داستان پلیسی خوب بود، اما یهو آخرش وقتی همه زخمی و داغون بودند شروع به سخنرانی های طولانی و عرفانی کرد.
این جمله کلیدی در پایان داستان که "انسان باید به خدا تبدیل شود" یا "انسان خود خداست"  من رو یاد انسان خردمند و انسان خداگونه انداخت... و کلا اطلاعات جالبی داشت
          

            در این کتاب استاد نمادشناسی، رابرت لنگدان، از طرف یک دوست بسیار صمیمی از اعضای بالاترین درجه‌ی فراماسونری برای ایراد یک سخنرانی به واشنگتن دعوت میشه، مکان سخترانی؟ ساختمان کاپیتول یا کنگره‌ی آمریکا. وقتی لنگدان به محل سخنرانی میرسه هیچ نشانی از یک مراسم نمی‌بینه و کم‌کم اتفاقات عجیب و غریبی اتفاق می‌افته و لنگدان باید به دنبال کشف رمز و رازهای مختلف باستانی باشه.ه
در کتابهای دن براون سه قسمت در هم تنیده وجود داره، قسمت اول یک سری حقایق تاریخی و مذهبی و اطلاعاتی راجع به یه سری نمادها و مراسمات که برای من جالبه. قسمت دوم یک داستان جنایی-رمز‌آلود که دن براون قدرت خوبی داره در داستان گویی. و اما قسمت سوم بیان نظرات و اعتقادات شخصی خودش در خلال این داستان و واقعیات. برای شخص من خوندن این نظریات خیلی دلچسب نیست چرا که دن براون اصلأ کسی نیست که نظراتش برای من مهم باشه! مثلا چیزی که در این کتاب مشخصه تطهیر فراماسون هاست! این چیزی نیست که من دلم بخواد در یک رمان بخونم و اون هم با یک نگاه از بالا به پایین من میفهمم شما گاوید! مثلا این قسمت کتاب: «او چندین سال صرف نوشتن درباره‌ی سنت باشکوه پیکرنگاری و نمادهای فراماسون‌ها کرده بود و می‌دانست که فراماسون‌ها همواره بیشتر از همه‌ی سازمان‌های دنیا مورد بی‌عدالتی و سوءتفاهم قرار گرفته‌ بودند. فراماسون‌ها مرتبا همه تهمتی از شیطان‌پرستی گرفته تا توطئه‌چینی برای تشکیل یک حکومت واحد جهانی به آنها وارد میشد، همینطور سیاستی داشتند که هیچوقت به انتقاداتی که از آنها میشد واکنشی نشان نمی‌دادند که همین آنها را به هدفی آسان تبدیل می‌کرد.» ای مظلوم فراماسون‌ها