سر کلاس زیبایی‌شناسی خواندیمش. داستان خیلی خیلی لطیفی بود. 
داستان پرنده‌ای به نام آزاد که در خانه‌ی دخترکی  در قفس زندگی می‌کند و در روند داستان از آزادی درک تازه‌ای پیدا می‌کند. 
من تصویرگری‌هایش را خیلی دوست داشتم. علی خدایی واقعا تصویرگر هنرمندی است. 
زبان روانی هم داشت. خیلی دوست دارم با کودک هفت‌هشت‌ساله بخوانمش و درباره‌‌ی مفاهیم عمیقش صحبت کنیم.