تواناییِ بخششتان مستقیما با آرامش ذهنی‌تان ارتباط دارد. هر چیزی که از بخشیدنش امتناع کنید، تا وقتی به آن چسبیده باشید، در درونتان زندگی می کند. هر قدر هم که آن ناراحتی کوچک و ناچیز باشد، طوری به خوشی و رضایتتان چنگ می‌زند که حتی پیش‌بینی پذیر نیست و ادامه پیدا می کند تا اینکه بالاخره ببخشید. ... با این حال، بیایید برای همیشه چیزی را درباره‌ی بخشش روشن کنیم. بخشش هیچ ارتباطی با بی‌حساب گذاشتنِ بی‌شعوری آدم‌ها ندارد. اگر هم بخواهید ببخشید، به این معنا نیست که باید از شما سوء استفاده کنند یا فریب بخورید. همچنین بخشیدن دیگران به این معنا نیست که باید از شما سو استفاده کنند یا فریب بخورید. همچنین بخشیدن دیگران به این معنی نیست که شما از آن‌ها بهترید؛ به این می‌گویند حق به جانب بودن دوست من. ... برای بخشش ممکن است نیاز باشد مرام و خوبیِ کسی را ببینید و چیزی فراتر از کارهایی را ببینید که در گذشته انجام داده اند یا انجام نداده اند. ... . بفهمید که با توجه به زندگی‌شان و انسانیت و شرایطشان، چرا آن کارها را کرده اند.

احساس قدرت شخصی‌تان به طور مستقیم در ارتباط با قوت رابطه بین شما و گفته های شماست. عمل کردن به قول‌های شخصی‌تان، کم‌طرفدارترین، دست‌کم‌گرفته‌شده‌ترین و نادیده‌گرفته‌شده‌ترین منبع قدرت مردم است. متحول کردن زندگی‌تان نیازمند این خواهد بود که قول‌های خود را بالاتر از هرچیز دیگری در اولویت قرار دهید. چرا؟ چون قول‌هایتان احساساتی برای درنظرگرفتن ندارند. آن‌ها به آب‌وهوا یا اینکه چقدر پول وجود دارد یا مردم چه فکری می‌کنند هم اهمیتی نمی‌دهند.آن‌ها در این دنیا تنها هستند و فقط از شما می‌خواهند بهترین نسخه‌ی خودتان باشید. (برای به هیجان درآوردن شما و گاهی دستور دادن به شما برای دست به کار شدنتان. مخصوصا وقتی انکارشان می‌کنید، در مقابلشان مقاومت یا خودتان را از دیدشان پنهان می‌کنید. «قول‌های شما آینده و احساسات شما گذشته‌اند»، و این انتخابی است که شما باید تا روز مرگتان هر روز بین این دو انتخاب کنید.) «بسیار ضروری است تا شروع به دادنِ قول‌های جسورانه کنید.»

بگذارید واضح بگویم، من مرتبا قول‌های جسورانه می‌دهم؛ قول‌هایی فراتر از آنچه فکر می‌کنم می‌توانم انجام دهم و بعد زندگی‌ام را برای عمل کردن به آن‌ها زیر و رو می‌کنم. مرتب استاندارد های خودم را بالا می‌برم. معمولا نتیجه‌ی آن راهی ناراحت کننده، آزاردهنده، ناامید کننده و نامشخص است؛ اما مقصد آن راضی کننده و لذت بخش است. من عاشق این هستم که می‌توانم با زندگی خودم این کار را بکنم. آیا تا به حال این جمله را شنیده اید؟:«هرگز قولی ندهید که نمی‌توانید عملی کنید.» بی‌خیال! انجامش بده. شما باید عاشق دادنِ این نوع تعهدات جسورانه باشید.

دلیل اینکه قول‌های شما بسیار شکننده‌اند، یک عمر خم شدن، شکستن، تغییر و رها کردنِ آن‌هاست. حتی وقتی قول می‌دهید، می‌دانید که واقعا قول نیست. بیشتر شبیه به گفتن جمله‌ای با نیت خوب است که بسته به آب‌و‌هوا، پول، زمان، احساسات، روحیه، خوب‌پیش‌رفتنِ کارها، و... ممکن است اتفاق بیفتد یا نیفتد. با گذشت زمان، رابطه‌ی شما با آنچه می‌گویید، رقیق و فاقد هرگونه حقیقت یا نیروی شخصی می‌شود. بعد از خود می‌پرسید که چرا زندگی‌تان به چنین روزی افتاده است! حتی ممکن است ببینید که مرتب از قول‌دادن دارید اجتناب می‌کنید تا مطمئن شوید راه فراری برای خودتان باقی گذاشته‌اید. می‌دانید، بدون هرگونه تعهد، دیگر خودتان را پیش کسی خراب نمی‌کنید، درست است؟ حتی اگر هم قول بدهید، درباره‌ی چیزهای راحت قول می‌دهید که تقریبا مطمئنید می‌توانید پای آن بایستید. به این می‌گویند زندگی کردن در حیطه‌ی آسایش خود!